Bardzo przyjemny ciepły film, po którego seansie ma się ochotę skosztować całkiem nowych smaków. Ktoś poniżej napisał , że film nie ma morału. Otóż nie do końca tak jest, on ma morał tylko może nie powiedziany wprost. Dla mnie bardzo ciekawa była podróż Hassana do Paryża. Pomimo tego, że osiągnął wiele, zdobył kulinarne szczyty, spełnił swoje marzenia to nie cieszyło go to wcale, wprost przeciwnie było powodem narastającego smutku, frustracji i depresji. Daleko od rodziny , przyjaciół i bliskiej osoby nawet najbardziej wytęskniony sukces tak nie cieszy, a wprost przeciwnie, staje się powodem przygnębienia, bo tylko pokazuje jak bardzo jesteśmy w tym wszystkim samotni, ponieważ swojej radości nie mamy z kim dzielić. Właśnie podróż Hassana do Paryża i jego decyzja o powrocie do rodziny w tym filmie zaintrygowała mnie najbardziej.