Zaraz po obejrzeniu filmu spróbowałem wejść w położenie matki i znaleźć motywacje, które nią kierowały w momencie, w którym zdecydowała się na powierzenie misji, i tym samym zdradzenie wielkiej tajemnicy swoim potomnym.


Z jednej strony, wydaje się to być rzeczą bezsprzeczną, że kochała wszystkie swoje dzieci, nawet Nihada, nawet po tym, co zrobił. Z drugiej zaś - kochająca matka zawsze będzie dążyć do tego, aby zaoszczędzić swoim dzieciom jak najwięcej bólu. 


Natomiast jakie były, dość oczywiste, następstwa jej decyzji?
- Bliźniacy od tej pory żyją w świadomości, że ich ojciec jest potworem, zgwałcił ich matkę i jednocześnie jest ich bratem. Cóż, to ja bym już wolał żyć nieuświadomiony ;)
- Jej syn, Nihad, od tej pory żyje w świadomości, że niegdyś zgwałcił i okrutnie torturował własną matkę. Tę, której matczynej miłości zawsze tak bardzo pragnął. Ktokolwiek z was wyobraża sobie jakie to mogłoby być uczucie? Oczywiście, ja mu nie współczuję. Z tym że to nie jest mój syn.


Kto właściwie na tym wygrał? Po co to wszystko? Jak dla mnie, to są tutaj sami przegrani. Można powiedzieć, że wygrała prawda, ale jakie ma ona znaczenie?