Pokłosie Forum

Umarłam ze śmiechu.

użytkownik usunięty

No ja nie wiem, filmów nie kręcę, ale wydaje mi się, że reżyser powinien coś postanowić. Albo
robimy film na poważnie, osadzony w jakichś ramach czasowych i uwarunkowaniach
historycznych, trzymający się pewnych ogólnych faktów, kreujący wiarygodne postacie, albo
jedziemy z thrillerem, dajemy sobie spokój z jakąkolwiek wiarygodnością, fakty historyczne
lekko tylko muskamy, puszczamy wodze fantazji i wprowadzamy prymitywne elementy realizmu
magicznego z leśnym pustelnikiem-mędrcem na czele. Albo próbujemy robić wielkie
moralizatorskie kino, albo stawiamy na rozrywkę. A tu się coś kompletnie pomieszało.

Zacznę od tego, że zobaczyłam coś zupełnie innego niż spodziewałam się zobaczyć.
Spodziewałam się niezłego, krwistego kawałka kina z tej nieco wyższej półki. Zobaczyłam
może i nienajgorszy kryminał, który niestety rozbawił mnie i rozczarował przez swoje
pretendowanie do bycia czymś wysokim.

Najśmieszniejsze w filmie jest zaś obejście się z kwestią czasu akcji. Początkowo jest on
niejasny, potem tylko absurdalnie nielogiczny. Franciszek wyjeżdża bowiem do Stanów w 80-
tym roku, wraca po 20 latach, a więc mamy rok 2000. W tym oto roku wedle fantazji twórców
filmu jeżdżą po polskich ulicach auta z lat 70-tych, na wsiach młode kobiety noszą chusty na
głowie, na chodniku grają w klasy dziewczęta w sukienczynach, a po zachowaniu bohaterów
wywnioskować można, że o telewizji i innych dobrodziejstwach technologii jeszcze nikt u nich
nie słyszał, bo a to siedzą całymi dniami pod sklepem, a to zbierają się tłumnie pod
kościołem. Główni bohaterowie to ludzie wciąż młodzi, jeden dobiega 40-tki, drugi jest o
dobrych parę lat młodszy, trochę ciężko uwierzyć, że są dziećmi ludzi, którzy swą młodość
przeżywali w czasach wojny. Ktoś tu na forum napisał, że na nagrobku rodziców jest data
urodzenia matki 1911 rok (doprawdy nie chce mi się tego teraz sprawdzać, ale to by się
zgadzało), co oznaczałoby, że rodząc młodszego syna miałaby ona lat... prawie 60....

Podczas oglądania jakiegokolwiek filmu lubię w ten film wierzyć - przez ten krótki czas
zamieszkać w filmowym świecie i dać się ponieść historii, a to przestaje być możliwe, gdy
historia jest absurdalna i wręcz bzdurna. Już pomijając kwestie czasowe - sami główni
bohaterowie nie grzeszą wiarygodnością. Oto po 20 latach przyjeżdża do Polski młody
mężczyzna i jedyne, co ze sobą przywozi, to papierosy - nie twierdzę, że to nie mogło się
wydarzyć, ale co to w ogóle za pomysł? Dodatkowo pierwsze sceny wskazują na to, że jest w
ciężkim nałogu nikotynowym, bo odpala te papierosy jeden za drugim. Potem ktoś mu te
papierosy zaiwania i on nagle przestaje palić. Ot tak. A potem przez jakiś tydzień chodzi po
mieście, jeździ traktorem, młóci zboże, brodzi po rzecze - w spodniach od garnituru i w koszuli.
Tak, wiem, że zakupy spadły mu z traktora (ten szary pakunek też był nie za bardzo na miarę
czasów), ale chyba nie byłoby takim głupim pomysłem wyciągnięcie jakiegoś bodaj podartego
t-shirta z szafy brata i pożyczenie. Zastanawia scena przywitania braci, którzy nie widzieli się 20
lat, a przypomnę, że to jeszcze nie były czasy wszechobecnego skype'a. Idźmy dalej - Józef,
prosty chłopek-roztropek, w gruncie rzeczy normalny facet zajęty ciężką pracą na roli od świtu
do zmierzchu nagle doznaje olśnienia i zaczyna kolekcjonować żydowskie mogiły na własnym
polu. Odwiedza je, gładzi, czyści, uczy się hebrajskiego, odczytuje nazwiska i mówi, że to
przecież byli ludzie, zapominając jak gdyby, że owszem byli, ale tak czy owak w tych tablicach to
ich nie było akurat nigdy. Jest to tak absurdalne, że aż głupie i o ile sprawdza się i trzyma jako
tako kupy w konwencji thrillera, to w konwencji tzw. "wielkiego kina" już tylko żenuje. Cała wieś
natomiast w filmie jest zła, zepsuta i ma twarz buraka pastewnego, a w ręku dzierży widły, na
jej czele zaś stoi zły i zepsuty ksiądz. O rany.

Gdy bracia rzucili się gasić płonące pole suchego zboża dwoma gałązkami i gdy z uporem,
parząc się boleśnie, machali tymi gałązkami, śmiałam się w głos, naprawdę. Śmiałam się też
w głos, gdy na środku pola zobaczyłam pustą koparkę i tira, który nagle wywołał tam korek.

I tak, ten film jest antypolski. Podobnie jak antypolski jest choćby jeszcze ciepły "Układ
zamknięty". Jest antypolski, bo jest słaby tak bardzo, że aż boli, a znajdują się krytycy, co toto
chwalą i jeszcze wysyłają za granicę, na jakieś festiwale. Jest antypolski, bo pokazuje, że
polscy reżyserowie wciąż robią głównie filmy kiepskie, przez co przynosi Polsce wstyd na
świecie. Wziąć się za komedię romantyczną i stworzyć potworka, to w PL żaden już wstyd, to
codzienność, ale wziąć się za temat tak ciężki i poważny, przywdziać na siebie worek pokutny i
zapragnąć przemówić głosem sumienia narodu, a stworzyć jedynie głupawy thriller - to już
antypolskość ;).

2013-05-25 18:47:27

witamtutaj

ocenił(a) film na 5

"i o ile sprawdza się i trzyma jako tako kupy w konwencji thrillera, to w konwencji tzw. "wielkiego kina" już tylko żenuje."

Nawet w ścisłej konwencji thrillera byłoby kiepskie ze względu na tragiczne, sztywne aktorstwo i potwornie drętwe dialogi. Porażające były zwłaszcza kwestie Ireneusza Czopa. Ten chłop ze wsi wypowiada między innymi takie poetyckie kwestie jak:

- "Ten się nie boi śmierci, kto śmierć widział jak normalną rzecz!" (zdanie wypowiedziane oczywiście skrajnie teatralnym i patetycznym tonem, z miną Gandalfa rzucającego zaklęcie)

- "Chodzi mi o równość i sprawiedliwość dla wszystkich!"

i wiele, wiele innych bardzo prozaicznych struktur, jakimi posługują się przeciętni ludzie w rozmowach między sobą na co dzień.

Z jednym się tylko lekko nie zgodzę:
"Jest antypolski, bo pokazuje, że polscy reżyserowie wciąż robią głównie filmy kiepskie, przez co przynosi Polsce wstyd na
świecie."
Ale jakie "wciąż"? Pooglądaj filmy Kieślowskiego, Polańskiego... Ja dzień przed Pokłosiem oglądałem film tego pierwszego pt. "Przypadek". Film z 1981 r. Może dlatego byłem potem aż tak bardzo zażenowany aktorstwem, dialogami i reżyserią "Pokłosia"... Przez ten kontrast. Przecież to przepaść niewyobrażalna. W "Przypadku" genialne aktorstwo, bardzo naturalne, zresztą w dużym stopniu za sprawą równie naturalnych i realistycznych dialogów. Naturalność, naturalność i jeszcze raz naturalność. Widzisz na ekranie postacie, które spokojnie mogłyby istnieć w rzeczywistości dokładnie takie same jak na ekranie. Tak samo wyglądać, zachowywać się i mówić. Bo nie ma przeciętnych ludzi, którzy na co dzień sypią z rękawa konfucjańskimi maksymami jak Franek Kalina.
Zresztą, sam Pasikowski wcale nie był złym reżyserem, obejrzyj sobie jego debiutancki film - "Kroll". Przecież to zupełnie nieporównywalne pod względem aktorskim i reżyserskim kino. Znowu przepaść. Prawdziwe aktorstwo. I Linda jeszcze nie był tak tandetnie zmanierowany, jak w "Psach" (choć "Psy" też były bardzo dobre, ale jako kino komercyjne i rozrywkowe). Polecam.
Dobra, rozgadałem się nie na temat, a przecież w ogólności się z Tobą zgadzam w niemal 100%. Fajny komentarz ;) Pozdrawiam!

2013-05-26 01:06:05

użytkownik usunięty

witamtutaj

Fakt, to "wciąż" jest dosyć niefortunne. Tak mi się jakoś napisało. Filmów, które polecasz akurat nie oglądałam, ale wierzę, że masz rację.

" Naturalność, naturalność i jeszcze raz naturalność. Widzisz na ekranie postacie, które spokojnie mogłyby istnieć w rzeczywistości dokładnie takie same jak na ekranie"

Tak, tak, tak!

2013-05-26 01:16:15

zajceff

Wpis został zablokowany z uwagi na jego niezgodność z regulaminem

2013-05-26 06:01:25

użytkownik usunięty

zajceff

W takim razie dlaczego film był reklamowany jako oparty na faktach i rozliczający Polaków z historii?

2013-05-26 12:12:25

zajceff

A dlaczego w reklamie Delmy jakiś margarynowy stworek rozmawia z Panią domu? Reklama to reklama - ma zachęcić do obejrzenia i tyle :)

2013-05-26 12:15:47

użytkownik usunięty

zajceff

Tylko czy ktoś twierdzi, że ten stworek z Delmy istniał naprawdę i był antysemitą odpowiedzialnym za mord na żydach?

2013-05-26 12:17:46

zajceff

Wśród Polaków byli antysemici i byli też ludzie, którzy ryzykując życie pomagali Żydom. Wszystko zależało od konkretnej sytuacji i osoby. Często ludzie stawali przed dramatycznymi wyborami i nie mnie to oceniać, bo żyję w czasach pokoju i nigdy nie musiałem podejmować decyzji z lufą przyłożoną do skroni albo co gorsza z lufą przyłożoną do skroni kogoś bliskiego. Możemy sobie tu pisać różne rzeczy - potępiać, pochwalać itd. Taki nasz przywilej - młodzieży XXI wieku - która może przed kompem wypisywać swoje złote myśli, popijając coca-colę. To, że niektórzy Polacy mordowali Żydów jest faktem i nie ma co się oburzać, trzeba tylko pamiętać, że nie można uogólniać. Odpowiedzialność zbiorowa była właśnie w czasach wojny, w obozach koncentracyjnych.

2013-05-26 12:39:38

użytkownik usunięty

zajceff

Ale przecież mówimy to w odniesieniu do konkrtnego filmu - Pokłosia. A nie do historii w ogóle. No więc po pierwsze film nawiązuje do pogromu w Jedwabnem, a śledztwo IPN zakończyło się, nie wyjaśniając wielu spraw. Zeznania świadków mówią co innego http://www.bialystok.ap.gov.pl/lomza/jedwabne.html .Protokoły są utajnione, liczba zabitych nie jest znana, sposób zabicia i okoliczności nieustalone (poza stodołą, gdzie też jest wiele niedopowiedzeń). Najprawdopodobniej przebywający w Jedwabnem Niemcy zmusili miejscowych Polaków do mordowania. Wszystkie zeznania świadków mówią, że byli to Niemcy. Śledztwo jest przeprowadzone na tyle nieprofesjonalnie, że nie można stawiać ostatecznych wniosków.

Po drugie, Pasikowski przedstawił czasy współczesne. Nie wierzę, żeby w XXI wieku sąsiedzi ukrzyżowali swojego sąsiada. Ogólnie, w filmie jest wiele absurdów. Film robiony typowo pod kontrowersyjną otoczkę, dlatego można go uznać za komedię, tak jak zrobiła to autorka tematu, bo z okrutnego wydarzenia jakim był pogrom zrobiono tendencyjną bajkę o zombie-antysemitach. W scenie, gdzie tłum zebrał się na ulicy, dosłownie wyglądali jak zombie.

Po trzecie, przedstawił tylko jedną stronę stosunków polsko-żydowskich.

"Bardzo ponurą kartę w stosunkach polsko-żydowskich na Kresach w latach 1939-1941 stanowił udział znacznej części zbolszewizowanych Żydów w kilku masowych deportacjach ludności polskiej na Syberię."

"Częstokroć jeden donos decydował o gehennie całej polskiej rodziny, która została w rezultacie denuncjacji skazana na deportację na Syberię. Wiesław Wróblewski, jako młody chłopak został wywieziony wraz z matką i paru innymi osobami na Syberię na skutek bezwzględnego żydowskiego donosu."

"Bez wymierzonego w środowiska polskie odpowiedniego "rozpoznania" ze strony miejscowych Żydów władze sowieckie miałyby dużo większe trudności w wyłapywaniu najbardziej świadomych niepodległościowo Polaków."

Dlatego przyczyny, jakie podał Pasikowski na wytłumaczenie "polskiego antysemityzmu" - "Bo żydki zabiły Jezusa", jak powiedział jeden z bohaterów filmu - nijak mają się do rzeczywistości.

I po czwarte. Rzeczywiście był taki człowiek, który w latach 80 zaczął wydobywać poniszczone macewy, czyścić je, stawiać i odczytywać napisy. Nazywał się Zbigniew Romaniuk, pochodził z Brańska. I nikt go nie ukrzyżował. Wręcz przeciwnie:

"(...) pan Zbigniew Romaniuk, wspaniały historyk i działacz społeczny, już w latach 80. zaczął restaurować stare macewy w Brańsku, za co mu cześć i chwała. W filmie Pasikowskiego aktor grający postać wzorowaną na Romaniuku został jednak zadręczony i ukrzyżowany (!) przez owładniętych antysemickim szałem polskich sąsiadów. Wcześniej zarąbali mu siekierą psa i spalili zbiory. Tymczasem w rzeczywistości prawdziwy Romaniuk został... przewodniczącym Rady Miasta Brańsk. Jest dziś najbardziej szanowanym i znanym mieszkańcem miejscowości. Właśnie tak ma się „Pokłosie” do rzeczywistości. Ten film to nie ilustracja prawdy, ale ekranizacja publicystycznych tez Jana Tomasza Grossa, tyle, że zwulgaryzowanych i sprymitywizowanych przez Pasikowskiego."