Wróciłem właśnie z kina i... i bardzi pozytywnie. Pod fabularnym względem film jest raczej przeciętny. Ot podobny wojenny melodramat jakich wiele. Film robi się niesamowity dopiero za sprawą stukania klawiszy maszyny do pisania. Bo przecież istotą "pokuty" jest idea prowadzenia narracji. Pisanie, opowiadanie staje się rekompensatą utraconego szczęścia. Gdzieś to uprościłem, gdzieś coś przemilczałem.
Duże brawa dla kostiumologa i autora muzyki. Połączenie klawiszy fortepianu i klawiszy maszyny do pisania - wybitne.
Scena na plaży takim swoistym ciekawym jednym ujęciem, ciewszy oko. Cieszy oko jak cały film...
Kira której nie lubię, prezentowała się nadwyraz dobrze. Weszła w rolę i ta butelkowa zieleń ...
Ocena?

lepszej pokuty nie da Ci ksiądz!