Tak, to moja pokuta, tylko naprawdę nie wiem za jakie grzechy. Chyba nie jestem aż tak grzeszna, by zasłużyć na aż tak ogromną pokutę, jaką było przesiedzenie blisko dwóch godzin w kinie na tym filmie.
Był ciekawy, owszem. Przez pierwsze 15 minut...
A później: nuda, nuda, nuda, nuda, nuda, nuda...
15 minut spacerowali po plaży pełnej (podobno) rannych żołnierzy. A ta ich religijna pieśń...
Scenariusz - beznadziejny. Gra aktorów jak najbardziej przeciętna. (Keira Knightley chyba opuści miejsce w moich ulubionych.) Scenografia całkiem niezła, ale wcale mnie nie zachwyciła. Za to muzyka, przybijała mnie po prostu do podłogi. Miałam ochotę zatkać uszy. To był po prostu koszmar.
Jeszcze nigdy nie nudziłam się tak w kinie. Beznadziejny, sentymentalny szajs.
"Dałam im szczęście, którego nigdy nie zaznali...". Bla, bla, bla.
Za co te nominacje, to ja naprawdę nie wiem.
Te dwie godziny zapamiętam do końca życia. To było traumatyczne przeżycie.
Zdecydowanie nie polecam.
Pozdrawiam.