Przed obejrzeniem filmu miałam wątpliwości, czy poświęcić te 2 godziny, czy może nie warto. Przyznaję, że
najbardziej raził mnie sam fakt, że film wyszedł z polskiej produkcji, a w większości (lecz nie wszystkie)
takowe nie wpadają mi do gustu.
Jak polskie to od razu sobie myślę, że przekleństw będzie od groma, a treści żadnej <-- to najbardziej
mnie razi w produkcjach wydanych w Polsce.
Byłam mile zaskoczona, że film ten pokazuje ważne wartości, a mianowicie życie na starsze lata. Ta
samotność i brak zrozumienia..
Nie ukrywam, że film mi się spodobał, bo ma to ,,coś'' do przekazania widzom.

Co do samej fabuły filmu:
Początek świetny, z tą lekarką (reakcja staruszki)
Podoba mi się również to, że ta starsza kobieta wyraża swoje przemyślenia.
Momentami wydaje się zgorzkniała i nieprzyjemna, jednak myślę, że to mogłoby być spowodowane tym, że
nie ma przy sobie w towarzystwie nikogo bliskiego, towarzyszy jej pies (sympatyczne zwierzę wiernie
oddane swojej pani, kochane zwierzęta :), natomiast jej syn rzadko do niej przyjeżdża.
Jakoś nieprzychylnie patrzałam na tę jej wnuczkę, bardzo mnie denerwowała.
Jest okropna, mogłaby wykazać choć odrobinę ciekawości na temat tego, co mówi jej babcia.
Szczerze bym się załamała mając kogoś takiego wśród swoich najbliższych (8-letni wiek nie
usprawiedliwia, myślę, że nawet w tym wieku pewne rzeczy powinno się rozumieć)

Niektóre sceny troszkę przynudzały lub były nieco zbędne, za to zabrakło (moim zdaniem) więcej
wspomnień o jej przeszłości.
A jak już wspominała o niej, to mało by można się o niej dowiedzieć..

Przeszkadzało mi szczerze, gdy raz w filmie mówili za głośno, raz za cicho.
Z tym psem troszkę przesada, bo jak już w pewnych momentach zaczął szczekać to można by zawału
dostać.

A jak Waszym zdaniem? :)