[UWAGA SPOLIER -jeśli to możliwe :)]
Co ciekawe jedyną naprawdę autentyczną osobą jest bohaterka grana przez Vanessę Redgrave. Tylko w jej przypadku zewnętrzna forma czynów jest zgodna z ich treścią, ma jakąś substancję. W przypadku innych to tylko gra znaków, gestów, symboli wyrwanych z kontekstów które niegdyś nadawały im sens. Gra przykrywająca pustkę lub co najwyżej maskarada. Ona natomiast rzeczywiście zabija, pożąda, przeżywa emocje. "Dlaczego nie powiedziałeś o co Ci chodzi?" pyta z oburzeniem Thomasa, a kiedy okazuje się, że nie musi się z nim przespać, żeby odzyskać negatyw, robi to - z rzeczywistego pożądania. Jest osobą z przed-ponowoczesnego świata. Thomas poszukuje autentyczności - dlatego np. ona (VR) tak go autentycznie intryguje - ale właściwie jest to kolejna poza. Widać jak waha się czy stanąć twarzą w twarz z Rzeczywistością, czy nadal grać - jest chyba autentycznie przejęty morderstwem, ale ostaje się z tego tylko chęć zrobienia zdjęcia ciała - zdjęcia, które zwieńczy jego album, ultymatywnie autentycznego zdjęcia. Zakończenie niby takie banalne, ale przeżycie estetyczne i rodzaj katharsis niesamowite.
Film jest oczywiście genialny i nadal bardzo aktualny.