Po pierwszym od razu wchodzisz na wikipedię, ponieważ chcesz wiedzieć więcej. Po drugim od razu wchodzisz na wikipedię, bo z filmu tak bardzo nic nie wiadomo, że musisz doczytać. Powstaniec 1863 jest tym drugim filmem. Gdyby nie lekcje historii w gimnazjum, myślałbym, że powstanie styczniowe jest lokalnym podlaskim buntem, podczas którego grupa włościan i ziemian z księdzem na czele biją się po lasach z ruskimi, a na końcu przegrywają, bo ruscy łapią i wieszają księdza.

Wielka szkoda, że w filmie o konflikcie, w którym walczyły setki tysięcy żołnierzy po obu stronach, nie ma ani jednej porządnej sceny walki. Przygotowani powstańcy, CIĘCIE, krajobraz po bitwie, ziemia usłana trupami. Domyślam się, że to kwestia budżetu, ale w obecnej formie to wygląda gorzej niż w serialach telewizyjnych pokroju "czas honoru".

Ksiądz Brzóska, według tego filmu, jest bardzo wystraszony i najpewniej w ogóle nie chce być w centrum wojny. Dopiero w końcowym monologu ujawnia jakieś szczątki charyzmy, ale podobne przemówienia powinny pojawić się już na początku filmu.

Na koniec klamra z żołnierzem granym przez Olbrychskiego. Jest szczerze tandetna. Już na samym początku przyjęcie do szeregów starego człowieka tylko dlatego, że potrafi rozpoznać pistolet, wzbudza trochę wątpliwości. Ale rozkazanie żołnierzom wybiegnięcie z okopu prosto pod karabiny wroga wygląda jak chęć zostania męczennikiem w walce o ojczyznę. Trochę to dziwne, bo takim zabiegiem bitwy się raczej nie wygrywa, ale rozumiem, że chodzi o względy artystyczne.