"Prawidzwa historia" obdarowuje mnie/widza wszystkim, czego oczekuje od kina. Jest to film błyskotliwy, nieprzekombinowany, zabawny, rekleksyjny, walczący ze stereotypami, głęboki, a jednocześnie tak prosty,posiadający przesłanie ( wcale niebanalne, a prawdziwe), potrafi ukłuć gdzieś tam w serce bądź w komórkę mózgową, by poczuć.
Pozwala utażsamić sie z bohaterem, z jego pasją i radością życia.
Oglądając historię Burta kibicuje się mu od początku, trzyma kciuki za wygraną , nerwowo spogląda na kolejne zwariowane znajomości. Trzeba pokochać tego zapaleńca od razu, nie można inaczej.
Ponadto w soundtracku widz się rozpływa, przypomina soundtrack z K-Pax, tak samo cudowny.
Zdjęcia-zachwycają ( zwłaszcza w Nevadzie, w czasie jazdy).
Sir Hopkins- jak zwykle, a może właśnie niezwykle. Z klasą , ale puszczając oko do widza, zdystansowany, odprężony, ludzki. Twierdzi, że to jego najważniejsza rola, sądząc po wywiadzie ( polecam z sierpniowego FILMU) jest tak naprawdę. Odnalazł się w niej doskonale.
Zachwyca, śmieszy i porywa. Porywa w "działanie', bo, jak mówi, jest najważniejsze, ważniejsze od spełnionego marzenia.

Od takich jak Burt powinniśmy się uczyć, nabrać dystansu, spuścić nieco z sarkazmu i niepotrzebnego zupełnie sceptycyzmu, walczyć o swoje żyjąc w zgodzie ze sobą i innymi.
A co do innych- z ogromem akceptacji dla ludzi, jaką posiadał Burt, wszystko wydaje się łatwiejsze.
Może to jest właśnie poszukiwana recepta.