PRAWO JAZDY Grega Beemana to absolutna klasyka kina młodzieżowego lat 80-ych, która mimo niewygórowanych ambicji śmiało zestawiana jest z takimi filmami jak STAN PRZY MNIE, KLUB WINOWAJCOW, SZESNAŚCIE ŚWIECZEK, WOLNY DZIEŃ FERRISA BUELLERA, DZIEWCZYNA Z KOMPUTERA, DZIEWCZNA W RÓŻOWEJ SUKIENCE, NIC NIE MÓW, STOWARZYSZENIE UMARŁYCH POETOW, TYLKO PRAWIDŁOWE ZAGRANIA, RYZYKOWNY INTERES, SPEŁNIONE MARZENIA, TEX, LATO BIAŁEJ WODY czy OGNIE ŚWIĘTEGO ELMA.

Duża zasługa w tym sprawnej reżyserskiej ręki Deemana, która nawet ograne żarty i schematy podaje z wyczuciem oraz pewnym specyficznym naiwnym wdziękiem. PRAWO JAZDY nie byłoby jednak nawet w połowie tak wdzięczne i zabawne gdyby nie legendarny nastoletni duet Corey Haim i Corey Feldman, który gwarantował urokliwe i naturalne młodzieńcze aktorstwo niejako potwierdzane (na ogół) dobrymi recenzjami oraz pokaźnymi wpływami z kin czy sprzedaży (i wypożyczeń) kaset VHS.
Spółka Haim/Feldman (mimo tragicznych i poplątanych życiorysów ówczesnych młodocianych gwiazdorów) oprócz rzeczonego obrazu firmowała też takie kultowe hity jak STRACENI CHŁOPCY czy SPEŁNIONE MARZENIA. Dodatkowo każdy z nich ma w swojej filmografii jeszcze co najmniej kilka wartych uwagi tytułów.
Dla Haima będą to również takie filmy jak PIERWORODNY, ROMANS MURPHY'EGO, SREBRNA KULA, LUCAS, OBSERWATORZY, MODLITWA ROLLERBOYSÓW, ACH. CO ZA NOC! czy SZYBKA UCIECZKA.
Z kolei Feldman może się też pochwalić tak zacnymi produkcjami jak GOONIES, GREMLINY ROZRABIAJĄ, NA PRZEDMIEŚCIACH (1989), MAVERICK, (mniej zacny acz dla wielu kultowy)PIĄTEK TRZYNASTEGO 4-5 czy kompletnie u nas niedocenione(nieco "Lynchowskie') THE BIRTHDAY (2004).

PRAWO JAZDY to film, który jest swoistym miksem kumpelskiej komedii młodzieżowej oraz sprytnie podaną metaforą problematycznego wchodzenia w dorosłość.
Dostajemy więc tu zarówno garść (podanych z wyczuciem) głupawych żarcików połączonych z kilkoma naprawdę świetnie napisanymi liniami dialogowymi, wątkiem miłosnym oraz niesforną komedią pomyłek. Wszystko to zgrabnie zostało spięte na poły naiwną, na poły przewrotną klamrą jaką otrzymujemy w zakończeniu.
PRAWO JAZDY to również kino balansujące na granicy niemal komiksowej przypowieści o losach młodych ludzi z barwną satyrą.
Wszystko to tworzy sympatyczną i lekkostrawną całość, która uwiedzie niejednego widza i z pewnością będzie seansem o niebo przyjemniejszym i pożyteczniejszym niż choćby nadal popularna głupawa komedia STARY, GDZIE MOJA BRYKA?

Swoista wisienką na torcie są tu drugoplanowe popisy Richarda Masura i Carol Kane w rolach nieco zwariowanych rodziców oraz obfitujący w kilka popularnych przebojów soundtrack.