Siłą tego filmu, poza doskonałą scenerią, powalają muzyką i kosmicznym zabójcą (oraz jak na tamte czasy świetnymi efektami) są przede wszystkim aktorzy! Nie chodzi o to, że jakoś szczególnie utalentowani - Arnold nigdy nie był wybitny, a i często ciężko mu było zbliżyć się do "dobry". Carl Weathers trochę lepiej, ale też bez szału, Jesse Ventura jednowymiarowy itd. A jednak każda z granych postaci miała coś w sobie. Nieważne, czy ktoś zginął na początku, czy na końcu przygody - widz zapamiętywał tę postać. Emocje i uczucie grozy wylewają się z ekranu Nikt nie był obojętny, nikt nie był tłem dla reszty. Nie mam pojęcia, czy to dzięki sposobowi wprowadzenia postaci (scena w helikopterze), czy ogólnie prowadzonej narracji, czy po prostu samym aktorom. A może to ręka McTiernana? Podobnie było w Szklanej Pułapce.