Wydawałoby się, że taki gatunek i taki główny bohater to kino typowe dla sebixów, ale nic bardziej mylnego. Właściwie trudno okreslić jaki to gatunek i w sumie chyba nie ma takiej potrzeby. Pomimo lekkiej dłużyzny przy końcu film ogląda się bardzo dobrze. Przede wszystkim Witkowski robi robotę, widać też ze wlozyl sporo pracy również fizycznej, żeby sie upodobnić do rapera. Po prostu nim jest. Zresztą cała obsada spisuje się na medal i nie widzę tu słabych punktów. Fajnie też zobaczyć Kożuchowską w innym emploi. Podobał mi się dialogo o kapitaliźmie chłopaków pod blokiem i pani wiceprezydent w szatni ;) Zresztą sporo jest tu takich różnych smaczków, fajnie też są poazane wnętrza, chwilami czułam się jakbym się cofnęła w czasie i odwiedzała ciotkę w mieszkaniu. Sama historia jest trochę przygnębiająca, ale taki też był życiorys Chady, dobrze, że reżyser nie koloryzuje, nie stawia mu pomnika, ale też nie potępia. Bardzo polubiłam głównego bohatera. Po przyjściu do domu od razu odpaliłam wszystko co znalazłam w internetach związane z muzyką Chady... Jeśli zastanawiacie się czy się wybrać - idzcie! Nie pożałujecie.