zgadzam się. druga część to jakby zupełnie inny film... do tego niezbyt udany

popieram, to juz zupełnie inny film, w połowie którego zasnęłam;p po częsci dlatego, że leciał w nocy, a po części dlatego, że był po prostu słaby...

Oglądając ten film odniosłam dokładnie takie samo wrażenie, pierwszą część byłam zachwycona,z zapałem zabrałam się za drugą, która troszkę mnie znudziła (w połowie filmu udało mi się zasnąć, ale może to wina późnej godziny).

A ja właśnie zaczęłam od drugiej części i bardzo mi się podobała, druga z kolei mniej. Jak to się dziwnie plecie, widzicie :)

Może to zależy, którą cześć obejrzy się jako pierwszą... Jak dla mnie mogły by to być dwa odrębne filmy, w drugiej części wystarczyła by krótka wzmianka czyim synem był Jakub i skąd się wzięły konflikty katolików z protestantami.

Rzeczywiście, film można potraktować jako dwa zupełnie odrębne obrazy, których łącznikiem jest James I oraz konflikt katolików z protestantami. I część moim zdaniem została potraktowana trochę luźniej przez reżysera, który w dużej mierze skupił się na młodości i pierwszych krokach Marii w Szkocji po powrocie z wygnania z Francji oraz jej związku z Bothwell’em (przypuszczam, że ciut przejaskrawionym, gdyż źródła historyczne nic nie nadmieniają o wielkiej pasji i namiętności tej pary; jak do tej pory nie wiadomo czy Maria była zakochana, czy porwana przez Bothwell’a i zmuszona do małżeństwa). II część wyraźnie odnosi się do spisku prochowego; reżyser w trochę inny sposób poprowadził kamerę – wielokrotnie bohaterowie zwracają się z monologiem bezpośrednio do widza. W żadnym wypadku nie uważam, aby I część umniejszała II, albo II umniejszała I, a wręcz chylę głowę przed kunsztem reżyserskim. Nie wspominając o genialnej grze aktorów (łącznie z Clémence Poésy, która niezbyt mi się spodobała w ekranizacji „Wojna i Pokój” z 2007 roku), charakteryzacji, muzyce. Uważam, że obraz bezsprzecznie zasługuje na 10/10.

A mnie się druga podoba bardziej m. in. ze względu na postać Jakuba i jego stosunki z żoną.

Dla mnie filmy oba są ciekawe jako opowiastki, jako źródło historyczne leżą na plecach i kwiczą, zwłaszcza część o Marii. A Bothwell jako romantyczny kochanek...Gdybym wiedziała mniej film dostarczył by mi większej rozrywki.

No, czasami mniejsza wiedza dostarcza większej rozrywki nie tylko z filmami :D

Jeśli wziąć pod uwagę czasy, to druga część odwołuje się do twórczości Szekspira. Wszyscy go naśladowali, był ówczesnym celebrytą. Pierwszy film z kolei to taki stary, ale czerstwy Tristan i Izolda.

Ja mam wręcz przeciwne odczucia ... pierwsza część była niestrawna, druga bardzo dobra a Robert Carlyle rewelayjny.

Druga część lepsza. Pierwsza to takie romansidło...