role

Publiczność występująca w filmie to osoby, które dostały się tam dzięki datkom na cele charytatywne.

Nicole Kidman była początkowo obsadzona w roli Ulli. Matthew Broderick zaproponował jej zagranie tej postaci podczas zdjęć do "Żon ze Stepford". Aktorka natychmiast się zgodziła, zobaczywszy jedynie szkic scenariusza, jednak potem się wycofała, tłumacząc się ciężką pracą.

błędy w filmie

W sali posiedzeń sądu, wzory na krawacie Leo zmieniają się w poszczególnych ujęciach.

Kiedy Ulla podnosi Leo z drzwi i kładzie go na podłodze, nie ma kolczyka w prawym uchu. W następnej scenie widzimy, że już tam jest.

Mimo, że historia umieszczona jest w latach 50., policjanci noszą odznaki NYPD, które pojawiły się dopiero na początku lat 70.

Po otwarciu sejfu Max kopie go, chcąc zamknąć. Ten pozostaje otwarty, gdy Max odchodzi. Kiedy znowu widać sejf - jest on zamknięty.

Podczas sceny w parku, gdy Max nakłania Leo, aby przyłączył się do niego, para za nimi znika i pojawia się w różnych miejscach pomiędzy ujęciami.

Gdy Leo zostaje oblany wodą, plama po niej na jego koszuli stale się zmienia, aż w końcu znika.

W filmie widać kolorowe afisze teatralne do "Gamonia" i "Wiosny dla Hitlera". W rzeczywistości plakaty były zawsze czarno-białe aż do 1980 roku, a więc 20 lat po tym, kiedy toczy się akcja filmu.

Podczas utworu "We can do it" Max Bialystock staje na biurku, na otwartej księdze rozrachunkowej. Kiedy schodzi z biurka, księga jest zamknięta.

Kiedy Leo puka do drzwi Maxa, widzimy, jak puka prawą ręką. Potem ujęcie się zmienia i widzimy, jak Leo puka lewą ręką, w prawej natomiast trzyma torbę oraz płaszcz.

Kiedy Ulla i Leo tańczą w biurze, pędzel wystający z wiadra pojawia się i znika.

Kiedy Leo i Max rozmawiają z Franzem na dachu, torba z ziarnem dla ptaków leżąca na beczce znika pomiędzy ujęciami.

Włosy Hitlera pomiędzy ujęciami są na zmianę zgrabnie uczesane na jedną stronę lub opadające na oczy.

Na początku filmu widać gazetę z datą "Czwartek, 14 czerwca 1959 roku". W rzeczywistości ten dzień wypadł w niedzielę.

Akcja filmu rozgrywa się w 1959 roku. Tymczasem taksówka, którą przemieszczają się bohaterowie, to model z 1961 roku, a pozostałe pochodzą z lat 70.

Podczas utworu "Heil Myself" postacie wykonują gest oznaczający II Wojnę Światową: układają ręce w W-W-2. Tymczasem główny tenor (John Barrowman) zamiast pierwszego "W" pokazuje ""V.

miejsce kręcenia

Zdjęcia realizowano w Nowym Jorku (Nowy Jork, USA).

pozostałe

Kiedy Max odwiedza starsze panie w ich mieszkaniu, na liście lokatorów możemy zobaczyć nazwiska A. Bancroft (druga żona Mela Brooksa) i M. Kaminsky (prawdziwe nazwisko Brooksa).

Kiedy Max Bialystock otwiera szafkę ze zdjęciami swoich "inwestorek", widać na nich starsze panie z oryginalnej wersji filmu z 1967 roku.

Kostiumy dla "dziewczyn w perłach" ważyły 20 funtów (prawie 10 kilogramów).

Gary Beach grał tego samego bohatera na scenie i w filmie w tym samym czasie. Podczas gdy film miał premierę, występował także na Broadwayu.

Naprawdę istniał musical o Hamlecie. I również był klapą. Nazywał się "Rockabye Hamlet". Miał tylko 7 występów w teatrze Minskoff w 1976.

Brad Oscar, który gra taksówkarza, grał Franza Liebkinda w scenicznej wersji. Grał potem także Maxa Bialystocka na Broadwayu i w Londynie, zanim Nathan Lane odbił mu tę rolę w obu miastach.

Zdjęcia do filmu rozpoczęły się 28 lutego 2005 roku.