Film lepszy niż się wydaje. Szczególnie jako lustro klasy średniej ale zwłaszcza świata osób znanych z tego, że są znane. Niby rodzina, niby praca, niby pasje, niby zadowolenie. Niby znajdywanie czasu dla dzieci, niby potrzeba więzi z rodzicami. Ale wszystko "niby". Nie na niby ale po prostu "niby". Setki codziennych, ludzkich działań mających pozór głębi i zaangażowania ale mających w sobie pustkę manekinów i szlachetność ..tombaku. Nie można powiedzieć, że to nie jest życie. To jest życie, ale z gorzkim krwiobiegiem. Swoiste życie drugiego sortu.. Co zresztą dobitnie ukazuje się gdy różnym zdarzeniom dziwi się ojciec bohatera (grany przez Michaela Caine'a)

Ktoś wyrządził temu filmowi dużą krzywdę pozycjonując go w zwykłym mainstreamie podczas gdy w rzeczywistości to rodzaj kina społecznego, nawet ambitnego ale odnoszącego się do wąskiej grupy ludzi i podejmującego temat ze zbyt dużym wyprzedzeniem. Cywilizacja celebrytów nasiliła się dopiero kilka lat później. Dodatkowo więcej laurów spoczęłoby na filmie gdyby miał bardziej ..gorzkie zakończenie.

Udana rola Nicolasa Cage'a. Zaangażowana, wiarygodna, wzbudzająca zainteresowanie. Bardzo dobre obydwie role dziecięce. W ogóle zresztą film cechuje bardzo płynna narracja i swoisty komfort w oglądaniu.