Film cudny, śmieszny, tragiczny, ale i pouczający, oczyszczający. Dziewczyna powraca w rodzinne strony, żeby zrozumieć i rozliczyć swoją przeszłość i pokazać przy okazji, że się nie boi tej konfrontacji. Bardzo podobała mi się ta postać, bo potrafiła przebaczać krzywdy i wyciągać pomocną dłoń w stronę swoich wrogów, a nawet podjęła się próby ich zmiany. Początkowo to się udaje, ale przypadek (klątwa) sprawia, że wszystko wraca do punktu wyjścia. Przesłanie, jest takie, że złych ludzi nie można zmienić, oni są zbyt ograniczeni i prymitywni, pełni jadu i nienawiści, nawet wobec dobrych ludzi, można tylko, odejść i spalić za sobą mosty. Przy okazji, czy postać panny młodej, nie jest taką metaforą charakteru prymitywnej kobiety przed i po ślubie ;-)