Uwielbiam takie "gadane" filmy, a ten niezaprzeczalnie należy do moich ulubionych. Po prostu zakochałam się w nim i na pewno będę do niego wracać jeszcze nie raz. Jest lekki i uroczy a jednocześnie gorzko prawdziwy i życiowy. Jego fabuła, mimo że dotyczy uczucia rodzącego się między dwójką nieznajomych, nie ma w sobie nic ze schematu, banalności. Wypełnia ją poetycka atmosfera, wręcz magia. Rozmowy bohaterów to prawdziwa intelektualna rozkosz. Są naturalne, swobodne, niewymuszone. Młodzi ludzie mówią dosłownie o wszystkim: rzeczach prostych, przyziemnych, ale i skomplikowanych, metafizycznych. Słuchałam ich ze ściśniętym sercem, co chwilę wzdychając, a jednocześnie uśmiech nie schodził mi z twarzy. Zgadzam się praktycznie z każdy słowem wychodzącym z ust Jessiego. Po względem intelektu i zamiłowania do dyskusji jest on dla mnie ideałem mężczyzny. Gra aktorska zarówno Ethana Hawke jak i Julie Delpy jest wręcz genialna. Nie ma w niej co prawda nic niezwykłego, ale o to chyba właśnie chodzi - sprawia ona wrażenie improwizacji a nie odtwarzania wcześniej stworzonego tekstu. O czym jest ten film? Niekoniecznie o miłości. Dla mnie to opowieść ukazująca piękno dialogu miedzy ludźmi, porozumienia w sensie nie tylko werbalnym ale i duchowym. Szczególnie wartościowa historia w czasach upadku pierwotnej formy rozmowy coraz częściej zastępowanej szeregiem literek na żółtym tle...