Druga fabuła Sofii Coppoli to ciekawy i bardzo przewrotny film. Z jednej strony opowiada o tragicznych wydarzeniach ? masowym samobójstwie. Z drugiej jednak strony film opowiedziany jest w konwencji sentymentalnej historii o złotych latach młodości. Pełno w nim delikatnego humoru i lekkiej ironii. Z offu słychać kolejne komentarzy rodem z filmów, w których opowiada się o wspaniałym, szczęśliwym okresie dzieciństwa, do którego wraca się z żalem, że już minęło i nie wróci.
Coppola bardzo dobrze potrafi poprowadzić swoich bohaterów. Widać u niej pewność tego, co chce opowiedzieć. Nie obyło się bez kilku zgrzytów i elementów nie pasujących do przyjętej przez reżyserkę/scenarzystkę konwencji. Jednak jako całość film sprawuje się bardzo dobrze i z zadowoleniem go obejrzałem.