Oldschoolowy nie tylko w znaczeniu przeniesienia nas do przełomu lat 1970 i 1971. Oldschoolowy także w technice montażu, scenariuszu, w niebanalnych kreacjach aktorskich stworzonych przez ludzi, których się słucha, a nie na których zawiesza się oko. Świetna opowieść o tych, którzy na co dzień mają trudniej i wcale im nie będzie łatwiej, bo ten film nie lukruje i nie zmienia rzeczywistości. Bardziej pozwala na ekspiację z powodu doświadczenia niezwykłej relacji. Bardzo pomysłowo zrealizowana opowieść o tym, że pośród życiowych mistyfikacji zawsze trafimy na kogoś, kto pozwoli nam być sobą. Nie ma tu żadnego dydaktyzmu, nie ma manipulacji widzem. Jest przyzwoicie nakręcona obyczajówka, która niczego nie łagodzi, ale też nie dramatyzuje niepotrzebnie. Po prostu ciepły film o ludziach, którzy dopiero muszą zrozumieć, że mogą dać drugiemu trochę ciepła.