Dosyć ciekawym był pomysł obsadzenia w roli
''zakochanego'' strażaka, który zamiast gasić pożary to
rozpala ogień uczuć :) No przez cały film widziałem go co
najwyżej na wozie strażackim, bo na pewno nie w żadnej
akcji. Za to dużo działo się między nim a panią doktor,
psycholog ''głosu serca'' z radio N.Y.
Niestety Emma ze swoim podejściem do sprawy i
antenowym buntowaniem ''uciśnionych w miłości i
niepewnych decyzji'' kobiet (w większości pewnie kobiet),
nie wzbudza u mnie sympatii, a tylko politowanie. To jest
jak z księdzem, który próbuje ojców i matki uczyć z
ambony, jak mają żyć w rodzinie. Niedorzeczność. Pani
doktor również ma takie doświadczenie jak i nasz ''facet w
sutannie''. Dobrze, że później jednak trochę jej się zaczyna
polepszać i jej osobowość ulega pozytywnej
metamorfozie, bo bym nie mógł patrzeć na to jak męczy
siebie i widza przez tv. Przestaje już być taka zimna jak
góra lodowcowa.
Niestety całościowo film nie odbiega od szablonowych
komedii romantycznych z banalnym przebiegiem fabuły i
naiwnym jak dziecko zakończenie. Jest tu kilka niezłych
fragmentów, ale nie są w stanie one zadecydować o
przyzwoitej ocenie, bo jest ich zdecydowanie za mało.
Podobało mi się odnalezienie Patricka przez Emme, jej
upicie się ze strażakami i ta ciągła pewność siebie. A
następnie scena jak on ją ''taszczy'' pijaną i myśl ,która
przeszła mi przez głowę ''Tak zdobywa się właśnie
dziewczyny'' :) Na plusy zasługuje przede wszystkim
pozytywna gra aktorów, a zwłaszcza Colina Firtha,
hinduskie przyjęcie weselne, nadużywanie ''władzy''
strażackiej przez Patricka w windzie oraz świetne ujęcia i
kadrowania Nowego Jorku z lotu ptaka. To są tylko
strzępki przy odgrzewanej banalnej historii. Co najwyżej
składając to do kupy mogę przyznać 5/10. Film
nieszkodliwy ,raczej na raz.
pozdrawiam