Specjalnie zostawiłam sobie ten film na wieczór i srodze się zawiodłam. Przez większość filmu wieje nudą, od czasu do czasu coś tam zakłóci wizję z kamery, ale generalnie panuje spokój i cisza.
Ja wiem, że specyfika azjatyckiego kina i tak dalej, ale litości! Pierwsza ciekawsza scena w czterdziestej minucie filmu? Jump sceny w całym tym półtoragodzinnym fiasku można policzyć na palcach jednej ręki.
Na dwadzieścia minut przed końcem duchy przypominają sobie, od czego są, więc ostatnie chwile z filmem umila nam epileptyczne wymachiwanie kamerą podczas ucieczki. Żałuję, że w tym przypadku nie zasugerowałam się oceną z filmwebu, bo mogłam zmarnować swój czas dużo lepiej.