Tez przypadkiem trafilem,pewnie gdyby ktos znany sie podpisal bylby hit bo film naprawde dobry-szczegolnie scena u fryzjera ze zdjeciem maski.

Dokładnie, traktujący o podobnej tematyce "Słoń" Gusa van Santa jest określany jako genialny mimo że z ekranu wieje nudą. No ale to Van Sant, a nie ten śmieszny Niemiec Boll, więc wiadomo.

Za latająca kamerę walił bym po pysku. Hej!

Jak dla mnie prostu wszyscy się na tego gościa uwzięli i tyle. Widziałam jego pozostałe filmy i widywałam gorsze, a i tak gimbaza się zlatuje i wychodzi z tekstami, jaki to on jest najgorszy.
Co do konkretnie tego filmu, to właśnie trzęsąca się kamera jest atutem. Zauważ, że w niektórych scenach dodaje dynamizmu. Ja bym ją trochę tylko uspokoiła w statycznych scenach i tyle. A film raczej traci na tym, że niektóre sceny wydają się niepotrzebne i nie trzymają uwagi widza (choć z perspektywy czasu okazują się trochę istotne). Poza tym sam pomysł wymaga nieco przymknięcia oka, nastawienia się na coś innego, a tak się składa, że widzowie są za głupi na "coś innego".

Jeśli chodzi o reżysera to trzeba przyznać, że tworzy specyficzne dzieła - dajmy taki "Postal". Grałem w grę i całkiem dobrze mi się oglądało film.
Do "Rampage" ciężko mi się przyczepić. Jest to właśnie, jak napisałaś, "coś innego". Film traci troszkę na tym, że niektóre sceny były niepotrzebnie przeciągane w czasie, można je było skrócić na rzecz ciekawszych wątków. Trzęsąca się kamera była jak najbardziej w porządku. Film mi się bardzo spodobał, a sceny zakrawające o czarny humor dodają mu tylko uroku.

Postala nie pochwalam, mimo, że zarówno grałam, jak i oglądałam. Natomiast sceny raczej co najwyżej zakrawały o czarny o humor, dla mnie był to przede wszystkim udany dramat z elementami dreszczowca.

Dramat i elementy dreszczowca, powiadasz... Masz rację, problem przeludnienia to poważna kwestia:P

Przykładem tego, co rozumiem pod pojęciem 'czarny humor', może być scena końcowa, w której matka głównego bohatera mówi, że "matka najlepiej zna swoje dziecko i rozpoznałaby w nim psychopatę".

Każdy odbiera różne rzeczy w zależności od charakteru i filozofii życiowej. Przykład podany przez Ciebie mimo wszystko dalej odbieram bardziej jako dramat, choć zgodnie z definicją zdecydowanie masz rację, klasyfikując scenę do czarnego humoru.

Nie tylko charakter oraz podejście do życia dyktują to, jak odbieramy różne rzeczy. Myślę, że najważniejszym elementem jest tutaj doświadczenie życiowe - odbieranie otoczenia przez pryzmat tego, co się przeżyło, poznało. W miarę jak uczymy się nowego to kształtuje się nasze 'ja'. Nad charakterem oraz poglądami możemy pracować, a doświadczeń życiowych nie zmienisz.

Wszystko, co widzimy, oceniamy w naszych głowach wedle tylko nam znanych schematów. Jedni będą widzieć mordercę, a inni bohatera, a jeszcze inni będą mieć ambiwalentny stosunek.

Przyznam, że film robi niemałe wrażenie i z pewnością jest materiałem na ciekawą rozmowę. "Poza tym sam pomysł wymaga nieco przymknięcia oka, nastawienia się na coś innego, a tak się składa, że widzowie są za głupi na "coś innego"." - tego nam dzisiaj brakuje. Odpowiedniego nastawienia.

Miło mi, że się ze mną zgodziłaś. Ciekaw jestem Twojej opinii odnośnie tego, co pokazano na filmie. Z uwagi na to, że dzisiaj ludzie lubią oceniać cudze opinie to zrozumiem, jeśli nie będziesz chciała napisać tego na forum.