co ty pie rdolisz za smuty człowieku, kiedy ten film powstał to komórkę miała co 40 osoba w tym kraju chyba. Nie było wtedy posranej gimbusiarni i całego sztucznego tworu jakim jest gimnazjum. Film od początku do końca miażdży emocjonalnie, a podkreśla to dodatkowo genialna muzyka i skąd ty to wziąłeś, żyjesz i nagle umierasz. Nikt tam nie umarł przecież, wszyscy zostają w swoim smutku, samotni i pokonani przez życie i swoje słabości.

Jakiś kolejny śmieszny prowokator nam się trafił. Smutne.

Gdy się miało 16 lat, film robił duże wrażenie.

popieram