Przyznam szczerze, że kiedy usłyszałem o kolejnej - szóstej części Rocky’ego a później o czwartej części Rambo to zareagowałem ironicznym śmiechem. Pomyślałem sobie: ”Dziadek się kompromituje, co on chce udowodnić”. Jednak po obejrzeniu obu tych filmów muszę zwrócić ”dziadkowi” należny mu szacunek. Jeśli chodzi o Johna Rambo, którego obejrzałem jakiś czas temu, pisałem już, że film ten trzymał poziom. Abstrahując od faktu, że mało prawdopodobne, żeby jeden człowiek tyle przetrzymał (nawet Szamila Basajewa w końcu załatwili), to film niewątpliwie zadowoli fanów kina akcji. Rocky nawet więcej niż trzymał. Po absurdalnej bijatyce z Iwanem Drago - gniotem przesyconym amerykańskim nacjonalizmem i Rocky’m V, który przeszedł bez echa (przyznam się szczerze, że go nie oglądałem) widz dostał bardzo dobry dramat obyczajowy, którego nawet finalna walka bokserska nie popsuła (przynajmniej w moim odczuciu, bo ja na walkach bokserskich znam się słabo). Odebrałem Rocky’ego Balboę jako alter ego Stallone’a. Tak jak bokser chciał sobie coś udowodnić, tak sam aktor chciał pokazać, że mimo 60-tki na karku (bohater miał 50. 60-letni bokser to byłby już czysty absurd) potrafi robić dobre filmy. Lepsze od wcześniejszych sequeli jego dwóch najbardziej rozpoznawanych serii. Stary pies, przygarnięty przez Balboę był bardzo wymowny, wręcz symboliczny. Nie wszystko Sylvestrowi wyszło. Rocky IV to była straszna kupa, Rambo III to była karykatura samego siebie, nie odbiegająca od tego co widz obejrzał w ”Hot Shots”. Stallone jednak podniósł się tak jak kreowany przez niego bohater. Rocky Balboa to film bardzo dobry. 8/10.