W sumie nawet nie film o rywalizacji, ale luźna historia lekkoatletów, którzy są honorowi, prostolinijni i dumni. Bez niezdrowej rywalizacji, bez zbędnych dramatów rodzinnych - liczy się sport i emocje z nim związane, głównie przeżywane głęboko w sportowcach.
Film ma wiele potknięć i rzeczy, które mi nie leżą np. wtręty religijne, które nie mają ostatecznie większego sensu (bo niby co z tego,że jeden jest Żydem, a drugi wyznaje anglikanizm?), przeskoków narracyjnych (zbyt duże mieszanie linii czasowych, skoki lokacyjne), zbyt słabo zarysowana rywalizacja (Abrahams i Liddell przez większość filmu się nie znają, a potem jedynie się unikają), zbyt oczywisty i pozbawiony emocji finalny bieg na 400 metrów (tu Vangelis mógł walnąć jakąś petardę).
Ale za opening z opus magnum kompozytora - czapki z głów. Idealna sekwencja ujęć, które sprawiają, że bieg po plaży jest niczym zew wolności, a lekkoatleci to skrzydlate istoty boskie. Do tego emocje na twarzy biegaczy, sam wybór przez reżysera krajobrazu, doskonałą robota operatorska. Z miejsca top moich ulubionych scen.
Sam jednak film zbyt prostoduszny i lekki.