P.S. myślę, że totalną porażką były sceny, w który bohaterowie w pojedynkę przeżywają ekstazę myśląc o sobie nawzajem:). Sceny z rękami Chyry, albo półnagą Cielecką z nogami założonymi na parapet (plus pomalowane na czerwono paznokcie u tychże nóg) bardziej śmieszą, niż skłaniają do głębszych odczuć estetycznych:). Ale to moja prywatna opinia, której nie chcę nikomu narzucać.

SwS tez oceniam, bardzo dobrze, chociaż lekką przesadą jest nazywanie go drugim "Między słowami". Na pewno trzyma światowy poziom. Ja też zakochałam się w Nowym Orleanie po tej scenie.

ja nie napisałem, że "SwS" jest drugim "Między Słowami", a jedynie, że zauważam pewne punkty styczne pomiędzy tymi dwoma filmami, podobny pomysł na zrealizowanie i ukazanie zagmatwanych relacji uczuciowych dwojga głównych bohaterów. Także podobny klimat...Może ujmę to inaczej, oglądając "SwS" miałem wrażenie, że reżyser w przeddzień podjęcia ostatecznej decyzji jak chce zrobić swój film obejrzał po raz pierwszy, albo odświeżył sobie "Między Słowami".

A ja się zgodzę z przedmówcą, te filmy mają wspólny klimat. Miedzy słowami kręcone jest w Tokio, megapolis. A Samotność odbywa się w różnych metropoliach, ale są to miasta nowoczesne, wyalienowane, zimne i obce. Poza tym oba filmy mówią o specyficznych relacjach między kobietą a mężczyzna.