Nie widziałam wcześniej spoilerów, recenzji czy opisów. Na jakimś forum ktoś polecał i postanowiłam obejrzeć. Nastawiłam się na lekki film o komedyjnym zabarwieniu o uroczych, pulchnych czarnoskórych Paniach trudniących się prowadzeniem domów.

Film okazał się fenomenalny! Genialny, wzruszający, ciepły, ale i trudny, niezwykle wzruszający. Nie wiem kiedy ostatnio wylałam tyle łez oglądając jakis film. W trakcie kilka razy zaszkliły mi się mocno oczy a na końcówce płakałam jak bóbr. To był jeden z tych filmów po których nie jestem już taka sama, które pozostawiły coś w mojej głowie i sercu i z pewnością zagości od dziś na liscie ulubionych filmów EVER.

Genialne postacie Minnie i Aibileen. Niezwykle ciepłe, silne, dumne i piekne kobiety, piekne wewnętrznie, biło od nich światło i niezwykła moc. Zachowywały poczucie godności w najtrudniejszych momentach. Pokazały siłę której powinny uczyć się wszystkie kobiety.
Fantastyczna jest też gra aktorska Pań odtwarzających rolę Aibileen i Minnie, to one wykreowały ten obraz w który uwierzyłam i który wywoływał takie emocje we mnie. Jestem pod wrażeniem.

Niezwykły jest ten kontrast pomiędzy „służącymi” a ich „Paniami”. Poniżane, traktowane jak własność, upokażane ale jednocześnie szczęśliwe, dumne i ciepłe kobiety. Nie lukrowane bo potrafią ukraść, zrobić tartę z własnych odchodów, pyskate, pozornie oschłe i nieuprzejme. Ale bogate wewnętrznie, szczęście czerpiące z małych rzeczy, radosne. Z drugiej zaś strony ich „Panie”. Z pozoru mające wszystko, pieniądze, męża, dzieci, szacunek i respektowane prawa człowieka. Ale totalnie zagubione, żyjące pozorami, dla innych, tworząc fasadę szczęścia w środku są wrakami. Wystraszone, nieporadne, zagubione i totalnie, potwornie nieszczęśliwe…Mając wszystko nie mają nic…

Najsłabszym punktem filmu jest dla mnie paradoksalnie postać głownej bohaterki czyli Skeeper. Banalna, płaska, przelukrowana, jednowymiarowa i nudna jak flaki z olejem. Postać Skeeper nie jest w filmie człowiekiem jest tylko sumą zaprzeczeń wszystkich stereotypów dotyczących młodych kobiet z małych miasteczek z lat 60tych dla których celem życia było wyjść za maż, urodzić dzieci, zajmować się działalnością charytatywną i życiem towarzyskim. Postacie Hilly, Elizabeth są niejednoznaczne, niby powinno się je nienawidzieć za to co mówią i jak postępują ale w głębi duszy się im współczuje. Celia podobnie, niby głupiutka a skrywa wielki dramat.

Film porusza ważny temat segregacji rasowej, nietolerancji i nienawiści wynikającej z niewiedzy i ignorancji. Słuchając wywodów bohaterów nie chce się wierzyć ,że można w ten sposób traktować drugiego człowieka tylko przez kolor skóry. Nasze czasy nie są idealne, ciągle daleko nam do tolerancji ale dziękuję bogu że żyję teraz a nie w tamtym okresie, okresie kiedy Hitler uważał że żydzi to podludzie i w t okresie kiedy Amerykanie uważali czarnoskórych za swoją własność. Wolność to niezbywalne prawo każdego człowieka i każdemu należy się równy szacunek oraz że nikt nie ma od nas mniejszych ani większych praw to powinniśmy wynieść z takich filmów. Zaś bohaterki min Minnie czy Aibileen udowodniły że prawdziwa WOLNOSĆ JEST W NAS…