Choć zazwyczaj tego nie robię, w tym przypadku nie mogę się powstrzymać przed krótkim skomentowaniem. Włączyłam z nadzieją, że moje przypuszczenia się nie sprawdzą i będzie można ocenić to na nieco wyżej, niż jeden. Niestety, rozczarowanie aż bije z ekranu. Obejrzałam do końca, żeby móc wypowiedzieć się obiektywnie, bez uwag w stylu "widziałam tylko dziesięć minut, dalej nie mogłam wysiedzieć". Otóż, wysiedziałam, choć było ciężko. Jedyną reakcją na ten "film" w moim przypadku był śmiech. Tak sztucznego, wyzbytego emocji i płytkiego aktorstwa u trójki głównych bohaterów nie widziałam w żadnym filmie. Bronić może się jedynie mój prywatny faworyt odnośnie obsady, czyli Peter Facinelli (ubolewam, naprawdę, że w ekranizacjach jest go tak okropnie mało.) lub Billy Burke, moim zdaniem, grający całkiem nieźle. Pozostali... Cóż, rozwijać myśli chyba nie muszę, wynika z kontekstu. Muzyka także trzyma poziom. Niestety, koniec dobrego o tym "filmie". Niektóre sceny niemal emanują głupotą (przykład? mój prywatny 'numer jeden'. scena, kiedy Bella i Charlie rozmawiają o seksie. doprawdy...) i nie jestem w stanie zrozumieć, po co zostały umieszczone w scenariuszu (poza oczywistym - żeby było się z czego pośmiać). Dlatego, osobiście, filmu nie polecam. Choć, z drugiej strony, jeśli ktoś jest bezkrytycznym fanem sagi... Hm, po prostu nie czekam na kolejną ekranizację.