Zabrałam się za oglądanie filmu z pozytywnym nastawieniem, bo temat wydał mi się
niecodzienny, zupełnie nowy i do tej pory nieporuszany - tureckie marzenie o wyprodukowaniu
pierwszego tureckiego samochodu. Zachęcająca była też obsada filmu, wśród której znalazło
się pare wybitnych nazwisk. Niestety, z przykrością muszę przyznać, że film okazał się wielką
klapą. Jest przegadany, brakuje jakiejkolwiek akcji, natomiast pełno w nim tego, co mnie
wyjątkowo drażni w tureckim kinie - wymuszanego, sztucznego tragizmu sytuacji. Brakowało mi
tylko śmierci lub przynajmniej głębokiej depresji pana Gunduza na koniec filmu, a dramat byłby
na całego. Bardzo lubię tureckie kino, jednak tym razem wystawiam ocenę negatywną. Z małej
sprawy zrobili ludzką tragedię, włączając w to mnóstwo niezrozumiałych, nielogicznych
zachowań bohaterów.