Jak widać niemożliwością jest przełożyć bogaty język literacki i genialność pióra pana Kuczoka na język filmowy. I to moim zdaniem od razu było skazane na porażkę. Pomimo tego, że książka powstała na podstawie scenariusza nic się nie udało z tego uratować! Pióro pana Kuczoka jest niezaprzeczalnie genialne (dla mnie rzecz jasna). Postaci kreślone w książce były przede wszystkim za pomocą wewnętrznych przemyśleń bohaterów, to bardziej z nich niż z samej akcji dowiadujemy się kim są bohaterowie i możemy ich smakować. Ja tekst w książce smakowałam niemalże dosłownie:) Nie jest możliwe z powodzeniem przenieść całej głębi tekstu literackiego na ekran. Dialogów jest w książce mało a to dialog tworzy historie (wiadomo, że obraz i nastrój także) ale niestety odarte z wewnętrznych (nieprzekładalnych) przemyśleń sam tekst zamieniony w dialog i nastrój (nie zdało się to na wiele niestety) stał się nie do zniesienia. Manieryczne dialogi, egzaltowane absolutnie niewiarygodne. Nawet jeśli jacyś ludzie mówią do siebie takim językiem rzeczywiście to w zestawieniu z ogólnym nastrojem filmu staje się to straszne! weźmy dialog: żona Roberta: mam chyba alergie na ciebie, Robert: masz alergie na samą siebie. W książce gdzie jest cały kontekst tego co się dzieje w głowie bohatera tworzy to spójną całość i jest na miejscu. W filmie o zgrozo! Wieje egzaltacją. Jest teatralne ale nie w tym dobrym znaczeniu a w sztuczności brrr. Do tego drewniana gra aktorów koszmar. Postać Roberta wykreowana przez Zawadzkiego była tak nieumiejętnie zagrana, posiłkowała się najprostszymi źle dopasowanymi środkami. wstyd! Najbardziej obronił się wątek Rózy i Pana męża. Może dlatego, że w książce ten wątek najbardziej obfitował w dialogi i można było coś z tego uszyć. ( tak zdaje sobie sprawę, że kolejność była odwrotna) najlepiej jednak zagrał chyba pies:) Wstyd i żenada i nawet nie wiadomo czyja to wina? Myślę, że sam pomysł pisania książki na podstawie scenariusza jest chybiony choć pisarstwo styl i talent pana Kuczoka się obronił niestety przeniesienie tego na ekran okazało się absolutną porażką. I smutne jest to, że jako że kino polskie nie jest najlepszej jakości to takie pomyłki jak to "dziełko" nagle z braku smaczniejszej pożywki zamieniają się w smakowite kąski. BRRRR

podpisuję się pod opinią ZoyaH obiema rękami

No, ciekawe spostrzeżenia. Nie pomyślałam o tym oglądając film, ale zwróciłam uwagę w napisach końcowych, że postacie żony Roberta i męża Róży faktycznie nie mają imion.