Thriller psychologiczny w reżyserii Henrik Martin Dahlsbakken. Przewrotność tytułu filmu "Późne lato" jako porą roku i zmierzchem ludzkiej egzystencji. Zjawiskowo piękne i tajemnicze, malownicze kadry Kraju Loary, rezydencja Monoir w Loarze Atlantyckiej otwiera przed nami intymny, perwersyjny świat starszej pani....
to taki film, w którym każdy jego element, jest ważny bowiem składa się na spójną opowieść o samotnej i schorowanej kobiecie, która rozlicza się ze swoim życiem.
na pewno nie dla każdego
mnie się podobało
Vivienne jest starszą panią, która mieszka samotnie w uroczym domku na odludziu. Jej spokojną egzystencję zakłóca pojawienie się zagranicznych turystów potrzebujących pomocy.
zmagająca się z poważną chorobą na karku, mieszka sobie w pięknym domu z daleka od ludzi. Prowadzi sobie spokojne życie, do momentu spotkania z zakochaną parą, która zaburza jej nieco codzienny tryb życia. Prawdopodobnie pani miała urojenia i wyobrażenia spowodowane przez postępującą chorobę. Scenariusz ciekawie...
Quasi kryminał, o tym jak starszej pani w głowie się chromoli. Zawstydzająca erotyka, jednak... nie wizualnie ale w sferze sugestii. W oczach dwudziestokilkulatka starość jawi się smutna, poniżająca beznadziejna. No cóż... wszystko przed nim. Może reżyser u progu wchodzenia w dojrzały wiek przeżywa takie rozterki. Jest...
więcej