Gdyby nie spodobał mi się ten film to bym napisał, że to kino dla dziewcząt w wielu lat szesnastu-siedemnastu. Nie wykluczone zresztą, że z myślą o siedemnastolatkach powstał on przede wszystkim.
Młoda, trochę nieśmiała dziewczyna z prowincji rozpoczyna właśnie studia w Tokio, wprowadza się do nowego mieszkania, próbuje zaprzyjaźnić z sąsiadką, a na pytanie swoich nowych kolegów i koleżanek dlaczego wybrała akurat te miasto odpowiada coś w stylu, że campus jest miły. Z czasem okaże się, że bohaterka jest znacznie mniej banalna a powód jej przyjazdu potrafi grać na gitarze.
Ale nie warto zdradzać treści, zdradziłem już sporo, a film trwa niewiele ponad godzinę.
Kwietniowa opowieść to bardzo, bardzo lekka opowieść. Jej reżyserem jest Shunji Iwai i można się zastanawiać jak to się stało, że twórca takiego filmu jak 'Wszystko o Lily Chou-Chou' nakręcił taką historyjkę jak ta. Chociaż zestawione z Lily 'April Story' wcale nie wypada źle, nawet trochę zyskuje. Oba filmy opowiadają o tej samej rzeczywistości, tyle że ten pierwszy w ujęciu realistycznym, a ten drugi w ujęciu - powiedzmy że - ujmująco?rozmarzonym. Trochę to może naciągane, ale grunt, że film jest bardzo bezpretensjonalny. Lekki nie znaczy głupi, a uroczy ? kiczowaty, również wieczorynki trzeba umieć opowiadać, a Iwai umie.
Film skojarzył mi się trochę z anime 'Whisper of the Heart' a trochę z 'Zapachem zielonej papai' (dużo fortepianowej muzyki), tyle że bardziej mi się podobał.
Bardzo ładna scena w deszczu.