Shrek nie należy być może do najatrakcyjniejszych bajkowych bohaterów, ale duchem przewyższa niejednego. Drzemią w nim niezmierzone pokłady dobroci i przyjaznych uczuć, które początkowo skrzętnie ukrywa. Ale od czego jest w końcu w tej bajce nieokrzesany osiołek? Oczywiście od tego, żeby te uczucia wydobyć! Film mówi bardzo prosto o potrzebie każdego olbrzyma (i nie tylko) do akceptacji jego wad i zalet, kochania go pomimo wszystkich niedostatków urody i charakteru, a od tego są przecież prawdziwi przyjaciele (i księżniczki). Uwielbiam Shreka za jego przesympatyczny uśmiech i wrodzony, choć nieuświadomiony zapewne, wdzięk, oraz za to, że jest. Po prostu.
Zakończenie zaskakujące, aczkolwiek o lepsze trudno. Prawdziwą frajdę sprawia ponadto odnajdywanie w "Shreku" najróżniejszych aluzji i nawiązań do innych znanych bajek i filmów. I jeszcze coś. Ciasteczko. Jedyne w swoim rodzaju. Ta rozpacz w jego głosiku, gdy broni swoich guziczków, wyciska łzy z oczu. No prawie. Prawie wycisnęła.