To jedno z cytatów pojawiających się w filmie. Takich sentencji można znaleźć w filmie o wiele więcej i ta którą przytoczyłem jest jedną z ciekawszych. Ciekawszych z tego względu, bo jakże trafnie opisuje stan w jakim znajduje się główny bohater, dręczony pytaniami nad sensem życia tego ziemskiego jak i niebieskiego, ale i również inni bohaterowie - wieśniacy w karczmie, pokutnicy. Jak to bywało we wcześniejszych filmach Bergmana, tak i w "Siódmej pieczęci" oglądamy spektakl pełen symboliki, filozoficznych sentencji na temat Boga i życia, osadzony w realiach społecznych. I jak w każdym filmie Bergmana fabuła doskonale współgra z symboliką.
Nie bez przypadku akcja filmu została umieszczona w Średniowieczu - czyli "czasach ciemnych", gdzie wiara nie potrafiła dawać nadziei, a wręcz przeciwnie - miała ludziom uświadomić jak kruchy i marny jest ludzki żywot, nasza obecność na tym padole łez jest tylko chwilowa - jest stanem przejściowym pomiędzy niebytem, a wieczną egzystencją. Ludzie bali się Boga, a przez wszechobecny strach i cierpienie i dużej mierze kapłanów mających głosić "dobrą nowinę" - nie rozumieli jego nakazów i miłosierdzia. I jak, wychowując się w takich realiach, główny bohater rycerz Antonius Block - gorliwy chrześcijanin może nie mieć wątpliwości odnośnie swojej wiary, wpajanych mu poglądów od dzieciństwa poglądów. Wcześniej czy później nadchodzi rozliczenie ze swojego ziemskiego bytowania. Antonius sam staje się dla siebie sędzią. Krucjata i łącząca się z nią 10 letnia rozłąka z ukochaną wywołują kryzys wiary. Coraz częściej zadaje sobie pytania dotyczące życia po śmierci, istnienia Boga i sposobie na szczęście. Bohater chyba odnalazł odpowiedzi na nurtujące go pytania. Lecz nie są one optymistyczne lecz równie niejasne. Śmierć nie wybiera osób na których przyszła kolej - nie ważne czy to kobieta czy mężczyzna, bogacz czy biedak, wierzący czy niewierzący, dziecko czy dorosły = wszystkich spotka ten sam los wcześniej czy później (słynna scena "dance macabre"). Średniowieczny Bóg pozostaje nadal obojętny na los człowieka - nie robi nic aby uratować swoje wierne owieczki przed panującą i rozszerzającą się wszędzie zarazą. Jedynie recepta na szczęście wydaje się być optymistyczna. Takim symbolem sielanki jest małżeństwo wędrownych aktorów - którym do szczęścia wystarczą widok morza i odpoczynek na trawie z miską pełną poziomek i mleka.
Oczywiście "Siódma pieczęć" nie ogranicza się tylko to wyżej wymienionych problemów. Jest to film, w którym każda scena coś znaczy i nad którymi można spekulować i wymieniając poglądy, co w wyniku może okazać się dobrą lekcją na temat egzystencjalnego sensu człowieka.