SIEROCINIEC nie jest typowym filmem grozy, choć z gatunkowych klisz horroru czerpie on garściami. Mamy tu więc tajemnicę, duchy, dawno nie zamiszkany dom itp.
Ten wyprodukowany przez Guillermo Del Toro film zebrał wiele ważnych nagród i stał się międzynarodowym hitem kasowym.
I nic dziwnego! Jest to pełna emocji i (tak, tak) poezji opowieść z elemenatmi grozy.
Film debiutanta J. A. Bayony nie jest jednak dziełem jakoś specjalnie nowatorskim.
SIEROCINIEC to swoiste połączenie kultowego DUCHA T. Hoopera ze współczesnym arcydziełem INNI.
To połączenie dość wykaluklowane, ale (muszę przynać) trafione.

Film ma niezwykły klimat i bardzo dobrą oprawe plastyczną. Duże wrażenie robi też muzyka, która potęguję tylko atmosferę niezwykłości i grozy.
Wartością samą w sobie w SIEROCIŃCU jest aktorstwo. Znakomita jest tutaj Belen Rudea w roli zdesperowanej i pogrążonej w smutku matki. ŚWietny jest też młodziutki Roger Princep jako Simon. Nie należy też zapominać o robiącym wrażenie epizodzie legendy kina - Geraldine Chaplin.

SIEROCINIEC od pierwszej do ostatniej minuty urzeka swą atmosferą i wysublimowaną estetkyą. Bardzo przyjemnie jest oglądać subtelny film grozy w dobie zalewającej ekrany kin i sklepy z filmami DVD modnej ekranowej posoki w stylu (choćby) HOSTELU.

Wielką siłą SIEROCIŃCA jest jego dość niespodziewane i chwytające za serce zakończenie.

Film J. A. Bayony to raczej baśń dla dorosłych, która rozgrywa sie na styku świata żywych i umarłych- niż podwyższający ciśnienie horror. Jednak w tym tkwi siła (i powód sukcesu) tego obrazu.
Reżyser snuje tutaj niemal mistyczną opowieść, która na długo pozostaje w pamięci widza. CZego tutaj nie ma? Jest trochę o sile dziecięcej wyobraźni; jest tu poruszająca historia matczynej miłości, jest też wątek obłędu bohaterki...

SIEROCINIEC to bardzo dobry film, który zadowoli tych co nie szukają w kinie tylko wyłączenie taniej sensacji. Polecam.