Witaj Reixen, ja tez właśnie czekam na film dziś wieczorem, moja koleżanka psycholożka kiedyś mi o im wspominała, że bała się okropnie mimo, że scen strasznych jako tako nie było za wiele. Poleciła mi z racji tego, że ja uwielbiam sie trochę pobać :) Nie mogłam się jakoś zabrać do tego filmu a dzis akurat się trafił, możemy wymienic opinie po :) pozdrawia

bardzo fajny klimat, momenty takie, że aż chciałam się schować pod koc i odczucie, że boję się czegoś czego nawet nie było widać... wyobraźnia konkretnie pobudzona :)
smutny niestety sam motyw tych dzieci i Simona.

Ciekawa fabuła filmu, która jest po prostu wciągająca i trzyma do ostatniej chwili. Nie było w filmie jakichś scen przerażających (no chyba, że kogoś przeraziła ta babinka potrącona autem - twarz miała nieźle zdeformowaną) a mimo to czułem dreszczyk i to wcale nie mały. Najbardziej wywołująca emocje wg mnie była scena, kiedy ta "telepatka" ? (czy jak ona tam była nazwana), miała kontakt z tymi dziećmi - duchami. To było fajne. Mogła się zrobić gęsia skórka ;)
Ogólnie film wg mnie różni się znacząco od innych horrorów, w których mottem przewodnim jest ściana zalana krwią, flaki i wykrzywiona twarz głównych bohaterów. Film po prostu trzyma w fajnym napięciu.
Zakończenie filmu oryginalne. Zrozumiałem, ze dziecko przez przypadek spadło ze schodów i zmarło bo nie otrzymało pomocy. Matka łyknęła sobie tabletki i fiknęła. Mina ojca na końcu świadczyłaby, że wie/domyśla się gdzie i z kim jest jego żona.
Polecam film osobom, które lubią dreszczyk emocji a nie zwykłe obrzydzenie jak np w "Pile".

Ja widziałam już drugi raz, za pierwszym razem też bardzo się bałam, teraz już mniej. I to jest właśnie dowód, że to nie krew, wnętrzności wypływające z denata, otwarty mózg czy odcięte kończyny, ale klimat, muzyka i scenografia potrafią przerazić.