Horror plus dramat to nie to samo co krwisty, pełen noży, huków, krzyków, potworów, zombie i innych stworzeń horror. Do takiego filmu, jak "sierociniec" trzeba umieć podejść i go zrozumieć. Wiele osób uważa, że jak nie było pociętych na kawałki ciał, to to już jest żenada. Nie we wszystkich filmach chodzi o to, aby cały czas się bać. Ten film nas wciąga, opowiada jakąś historię, wiemy o co w filmie chodzi, dlaczego tak się stało, co do tego skłoniło etc. I to się ogląda z przyjemnością. Postać Thomasa bardzo ciekawa, intrygująca. Nie, że gdzieś powstał potwór, przyszedł do danego miasta, mieszkania/domu i teraz tnie, gryzie, rozrywa na kawałki, a wszyscy rajcują się widokiem flaków, czy podzielonego na pół człowieka. Jak takie chojraki to zobaczcie sobie zdjęcia ciała czarnej dalii (są w internecie). Bardzo podobał mi się "Sierociniec" jak i nie zrozumiany przez większość osób "1408". Filmy nieść powinny przekaz. Choćby tak błahy, że sam człowiek żyć nie może, że dopiero po pewnym czasie uświadamiamy sobie nie raz co straciliśmy, kto był dla nas tak na prawdę ważny (mowa o 1408). Maniacy horrorów takich krwistych na pewno się zawiedli. Kinomaniacy poszukujący takiego filmu, po którym siedzi się w fotelu wszyscy już dawno wyszli, a oni zastanawiają się nad własnym życiem, porównują go do życia tego bohatera, patrzą z pewnym dystansem, na pewno docenią "sierociniec" i "1408".