ale ludzie zazwyczaj postępują logicznie (w miare możliwości) a nie w anormalny infantylny sposób i w tak ważnych sprawach jak zaginięcie dziecka podejrzewam że zastanawiają sie nad każdym aspektem.

Jakiś nieprzemyślany krok bohatera w każdym filmie znajdzie swoje miejsce. Trzeba to zrozumieć.

Chodzi Wam o nielogiczne zachowanie matki czy dziecka? Bo jak dla mnie bardziej niezrozumiałym zachowaniem wykazał się Simon. Czemu, kiedy nie mógł wydostać się z piwnicy nie walił w drzwi i nie krzyczał, nie wołał rodziców? Wtedy Laura na pewno by go usłyszała, a tak, póki nie dostała wskazówki (klamki) - nie wiedziała, że piwnica, do której zszedł chłopiec w ogóle istnieje!

Coś w tym jest, trzeba przyznać. Jednak wtedy film ten nie miałby sensu, chyba w ogóle by nie powstał, gdyby jego twórcy opierali się na takiej przewidywalności.

Simon krzyszał niestety jego krzyk został zinterpretowany w niewłaściwy sposób, nikt nie wpadł na pomysł że to dziecko krzyczy ponieważ gdzieś utknęło natomiast przekonani byli że duchy po domu grasują, ściany wyją z bólua a Simon sie rozpłynął porwany przez siły nadprzyrodzone.

Takie dociekanie jest bezcelowe. Jako całość - dobry, przejmujący film, pokazujący miłość matki do dziecka, poświęcenie i walkę.

No może racja, że wtedy by nie powstał, ale może nie, bo przecież duchy tam dalej były, więc i bez śmierci Simona coś by z tego wyszło. ;)
A Simon wcale nie krzyczał tak jak przerażone dziecko...