Właśnie lubię to w kinie hiszpańskim. Del Toro przy tym majstrował trochę, a on lubi robić tak, że na końcu nie wiadomo, czy to, co widzieliśmy jest prawdą czy urojeniem głównej postaci (tak było chociażby w "Labiryncie Fauna")

Ale na końcu są pokazane ich groby, więc raczej znalazła syna. Zresztą dopóki szukała miała cel i mimo obłędu nie popełniłaby samobójstwa. Poza tym ci zmyśleni przyjaciele syna, nie są do końca zmyśleni, gdyż odpowiadają zaginionym przed laty dzieciom, które ona znała z tegoż sierocińca. Potem okazuje się, że zostały zamordowane ( otrute ) przez ich opiekunkę, która mściła się za śmierć swojego syna.