Owszem, już po trailerach nie spodziewałem się wiele, ale cały film okazał się jeszcze bardziej miałki i nijaki. Mamy tu głównego bohatera uberoptymistę-ADHD, totalnie puste postacie, kilka wplecionych na siłę znanych utworów (w tym tak prymitywnych jak Nicki Minaj), z czego wszystkie były angielskimi coverami, a jeden był po polsku - zabieg o tyle zrozumiały o ile dziwaczny do bólu), słonicę z socjofobią i tradycyjnie trochę przemocy z ruskimi miśkami... To nie mogło się udać. Muzyka kosztowała pewnie 80% budżetu, a równie dobrze mógł to być konkurs występu mimów, ten sam polot i radość z oglądania.