Najbardziej chyba w tym filmie urzekło mnie to jak wiele historii różnych postaci się tu pojawiło. Film pokazuje, że każdy mierzy się z własnymi problemami i empatia może być ciężka w niektórych przypadkach jeśli dotyka to nas mocno osobiście.

Mamy starca, który czuje się winny, że odebrał miłość młodej kobiecie więc przez całą historię stara się jej jakoś to odpłacić.

Syna, który ma za złe ojcu, że zdradzał mamę (co okazało się nieprawdą). W jednym fragmencie przyznał, że czekał na przeprosiny od ojca całe życie, co daje nam do zrozumienia, że borykał się z pewną traumą

Matkę, która nie potrafi sobie emocjonalnie poradzić z tym, że zostanie jej odebrane dobro materialne, a ona nie ma na to wpływu

Młodą kobietę, która przeżywa wręcz ogromną traumę. Cierpi tak bardzo, że nie daje za wygraną nawet kiedy starzec proponuje jej dobro materialne.

Pojawiły się też inne perełki, ale to jest rzecz na którą chyba najbardziej zwróciłam uwagę. Możemy się między sobą nie zgadzać, żreć się ile wlezie, ale problem to problem - nieważne jaki, czy duży czy mały każdy odczuwa to na własny sposób, z własną perspektywą.