Zobaczylem, ze nie ma zadnych komentarzy i pomyslalem, ze moze napisze pare slow o tym - jakby nie bylo wartym ogladniecia - obrazie. W trakcie senasu pare razy rozwazalem mozliwosc wpisania go na liste moich "naj". Gdyby nie blahy powod tego co Titta zrobil na koncu pewnie by tam trafil.
Myslalem, ze Toni Servillo to bardzo popularny aktor, taki wloski Auteuil, a tu tylko pare filmow na koncie, glownie u Sorrentino. Wspominam go, bo bardzo mi sie spodobal w roli Titta. Bede sledzil tytuly z jego udzialem.

Chyba na najwieksza pochwale zasluguje taki elegancki styl krecenia. Trudno mi sie teraz wyrazic, mam pare okreslen na koncu jezyka, ale nie dam rady ich wyciagnac. W kazdym badz razie ogladalem ten film wrecz zahipnotyzowany. Druga rzecz to juz wspomniany Servillo. Trzecia - scenariusz. To wlasnie on razem ze zdjeciami i - piata pochwala - muzyka sprawialy, ze patrzylem w ekran bez wytchnienia. Fabula od poczatku kreuje zagadkowa otoczke: dlaczego glowny bohater siedzi caly czas w hotelu? Kim jest? Kim byl? I tak dalej. Przez okolo 3/4 filmu trudno jest oderwac wzrok. Pod koniec nastepuje lekkie przebudzenie i zastanawianie sie nad tym co tez ten starszy pan zrobil. Dla mnie bylo to zbyt trywialne, dziwne; trudno bylo mi sie wbic w jego skore. Ale juz samo zakonczenie bylo takie jak trzeba - robilo mocne wrazenie. Szkoda tylko, ze sam powod i droga do tego zakonczenia byly ograne i jakby niedopracowane. Najwazniejsze, ze to tylko maly zgrzycik, ktory na pewno nie psuje zaspokajania ciekawosci zyciem Titta i cieszenia oczu zdjeciami, uszu dzwiekami.

PS
Piekna Olivia Magnani poza kategoria.