Jakby jeszcze kogoś interesowała odpowiedź: "Podróż do kresu nocy" Louisa-Ferdinanda Céline'a.

haa mnie wciąż interesuje.. dziękuję!

" A potem niech się dzieje co chce! Dobry interes! Oszczędność bo ostatecznie będzie się podniecał tylko wspomnieniami... Posiada się reminescencje, można sobie ich kupić, pięknych i przepysznych, raz na zawsze... Życie to jest coś bardziej złożonego, zwłaszcza życie kształtów ludzkich. Okrutna przygoda. Nie ma bardziej beznadziejnych. Wobec tej namiętności do kształtów doskonałych kokaina to tylko zabicie czasu dla zawiadowców stacyj. Ale wracajmy do naszej Zofji ! Sama jej obecność wydawała się zuchwalstwem w naszym domu, zadąsanym, bojaźliwym i podejrzanym. Po pewnym czasie współżycia bylismy oczywiście bardzo radzi, że mamy ją śród naszych pielęgniarek, ale jednocześnie nie mogliśmy oprzeć się obawie, że pewnego dnia zacznie psuć zespół naszych nieskończonych ostrośności lub poprostu uświadomi sobie nagle pewnego pięknego poranka naszą nędzną rzeczywistość" ( Louisa-Ferdinanda Céline - Podróż do kresu nocy; w tłumaczeniu Wacława Rogowicza, Warszawa 1934, wydawnictwo J. Przeworskiego, wydanie II; str. 619 )

Swoją drogą, zadziwiające jest to, że nikt nie skomentował paraleliczności pomiędzy tym filmem i Wielkim Pięknem, które otwiera się przecież cytatem "To travel is very useful, it makes the imagination work, the rest is just delusion and pain. Our journey is entirely imaginary, which is its strength" pochodzącym właśnie z powieści "Podróż do kresu nocy". Nie wiem czy Sorrentino coś jeszcze przeczytał, czy też to nawiązanie miało być rzeczywistą próbą powrotu do włoskiego okresu twórczości (stąd wybór tematyki i obsady), ale Skutki Miłości również rozpoczynają się refleksją na temat wyobraźni.