SMAK ŻYCIA to już kultowy komediodramat, który doczekał sie nawet sequela. Przyznam się ,że jako doświadczony kinoman "kultowego obrazu mojego pokolenia" (jednego z wielu) nie widziałem do dziś. W zasadzie w dniu dzisiejszym z racji emisji w TVP1 sequela postanowqiłem w jednym dniu zaliczyć obie części. Wstyd się przyznać, ale dziełko Cedrica Klapischa leżało na mojej półce z DVD kilka dobrych lat zanim doczekało się "odpalenia".
W zasadzie -nie ma co tu kryć- do oglądnięcia tego filmu zmusily mnie względy snobistyczno- towarzyskie. W ciau roku oglądam setki filmów- głównie amerykańskich i brytyjskich. Na kino z Francji, Niemiec, Hiszpanii, Rosji czY Ameryki PŁD. nie pozostaje mi więc zbyt wiele miejsca. Chociaż najważniejsze produkcje danego roku zawsze oglądam.

Wracając do meritum- a więc samego filmu. C. Klapisch snuje tutaj zabwaną, inteligentną i bardzo prawdziwą opowieść o życiu młodzych ludzi w Zjednoczonej Europie (celowo wielkie litery). Mimo, że owych ludzi dzielą setki kilometrów, tradycja, języki, wychowanie to jednak mają oni ze sobą więcej wspólnego niż by można przypuszczać.
Młodzi 20- kilultatkowie bez względu na miejsce pochodzenai są tak samo zagubieni w świecie dorosłych, maja swem marzenia iaspiracje z których częśto muszą rezyzgnować w konfrontacji z trudami życia codziennego.
Młodzi jak wszędzie chą sie bawić, są pełni życia, częstokroć podejmują nieodpowiedzilane i trudno dla nich wyłomaczalne znajomości. Mają swoje sprawy sercowe i problemy rodzinne.

I o tym w zasadzie jest ten film. SMAK ŻYCIA to słodko-gorzka opowieść o wchodzeniu w dorosłość, o egzystencjalnym niepokoju i lękach młodości. Bardzo ważne jest tutaj- może nazbyt jasno wyłożone - symboliczne zakończenie. Zakończenie to zachęca do poszukiwania własnej recepty na start w zyciu i wcale nie sugeruje, iż to zadanie łatwe. Frnacuzi kolejny raz wysmażyli bardzo prawdziwy film zachęcający do poszukiwać własnej recepty na życie.

SMAK ŻYCIA obfituje w wiele bardzo realistycznych i częśtokroć niespodziewanych sytuacji. Jest tutaj miejsce na komizm, kulturowe konfrontacje oraz szczyptę zadumy.



Świetnie spisuje się bardzo naturalnie grająca obsada. Romain Duris jest wręcz ujmujący. Całkiem fajnie wypadły też Audrey Tautou i Cecile De France.

SMAK ŻYCIA to kino od którewgo wieje optymizmem i nutką nadziei. Nie jest to żadne wielkie kino, ale na swój sposób rozumiem dlaczego ten właśnie film jest tak ważny dla wielu 20-30 latków z całej Europy. To film o nas i dla nas, a na dodatek jest bardzo autentyczny...a o to w kinie nie tak łatwo.

Polecam tym, którzy jeszcze nie widzieli.