Al Simmons, podczas jednej z misji dla rządu USA, zostaje zdradzony przez swoich przełożonych, którzy wydają na niego wyrok śmierci. Zabójca z odległości kilki centymetrów wypala w niego pocisk, spalając mu twarz na skwarkę, a sam Al trafia do piekła. Tam zawiera układ z Malebolgią- będzie mógł wrócić na Ziemię do swojej żony, jeśli zgodzi się na służbę złu, a w przyszłości, jeśli się sprawdzi, poprowadzi piekielna armię do walki w końcowej bitwie znanej z Biblii jako Armageddon. Al. Wraca więc na ziemię jako Spawn. Nie spodziewał się jednak, że na Ziemi od jego śmierci minęło już 5 lat, jego kobieta ułożyła sobie życie z innym mężczyzną i ma z nim dziecko, którego on nigdy jej nie dał, a on sam odziany w dziwny kostium, wypełniony nekroplazmą, nie wie kim się stał. Miotany przez resztki wspomnień, uczucia miłości do swojej żony i nienawiści do ludzi, którzy stworzyli go takim jakim teraz jest (?Popatrz na moją twarz Jasonie Wynn, to nie piekło mnie stworzyło, to ty mnie stworzyłeś?), Spawn wyrastał przez długie lata, na zupełnie nietuzinkowatego, trudnego do jednoznacznego zaklasyfikowania bohatera, który moim zdaniem, nie ma sobie równych w komiksowym świecie...
I dlatego właśnie film należy uznać za kompletną porażkę, która nie powinna nigdy mieć miejsca. O dziwo w tym paskudztwie swoje palce maczał Todd McFarlane, czyli ?ojciec? Spawna, co może naprawdę dziwić (chłop się tłumaczył na różne sposoby, ale założę się o litr nekroplazmy, że sam się wstydzi tego filmu). Film jest jedną wielką tragedią, dla mnie bez wątpienia jedną z najgorszych ekranizacji komiksu, gdyż miano do dyspozycji świetny materiał, natomiast nie tylko go nie wykorzystano należycie, co więc sprofanowano. O efektach szkoda gadać (nawet jak na rok 97), aktorstwo to tragedia, podobnie jak dialogi (w pewnym momencie Spawn, dzięki swojemu płaszczowi kamufluje się w murze i wygłasza coś w stylu ?Oooo Yeah? ? tragedia, takie coś może powiedzieć Donatello z Turtlesów albo Rocco Siffredi w jednej ze swoich produkcji, ale takie odzywki u Spawna wręcz śmieszą i wołają o pomstę do nieba- lub piekła...) Zresztą nie dziwie się, że nawet Amerykanie powiedzieli o filmie, że to jedna z najbardziej głupich i idiotycznych produkcji roku (znalazł się na liście 10 najgorszych filmów roku). Na film trzeba spuścić zasłonę milczenia, natomiast jeśli chodzi o komiks, to polecam go wszystkim, a jeśli już się ktoś do niego przekona, niech zaczytuje się do nieprzytomności w kolejne odcinki (osobiście nie mam nic do Capullo, choć niektórzy go nie trawią?), gdyż naprawdę warto. Natomiast jeżeli chodzi o film, moja ocena to 1/10.