Spokój w duszy/film/Spok%C3%B3j+w+duszy-2009-4983662009
pressbook
O FILMIE
Tono wychodzi z więzienia, gdzie spędził pięć lat za kradzież złomu. Wraca do rodzinnej miejscowości o nazwie Čierny Hron i okazuje się, że wszystko się tu zmieniło. Żona ledwo go poznaje, jego pięcioletni syn traktuje go jak obcego, ponadto nikt nie chce zatrudnić złodzieja. Tono nie chce dłużej kraść, ma dość takiego życia. Tymczasem jego przyjaciel Štefan, wpływowy lokalny biznesmen, nie chce go znać. Koledzy z dzieciństwa – Mark, katolicki ksiądz i Peter, biznesmen odnoszący sukcesy – starają sie pomóc Tono w powrocie do normalnego życia. Niestety, sami również zmagają się z problemami mężczyzn po czterdziestce i muszą stawić czoła rzeczywistości, która odbiega od ich wyobrażeń. Tono czuje się samotny i zdesperowany. Ta poruszająca historia, umieszczona w górskim krajobrazie, pokazuje problemy typowe dla środkowej Słowacji: patriarchalna rodzina, kłusownictwo, dyskryminacja rasowa i kradzież złomu. Twórcy portretują tradycyjnie silne więzi rodzinne, wiarę, przyjaźń i miłość, razem tworzące klasyczny dramat.
REŻYSER O FILMIE
Temat filmu i miejsce akcji „Pokój w duszy” dzieje się na Słowacji i porusza problemy typowe dla tego kraju. Pomimo to, film przekracza granice geograficzne i jest skierowany również do widowni zagranicznej. Jest to mój debiut fabularny, ale mam nadzieję, że moje doświadczenie przy kręceniu dokumentów sprawiło, że poradziłem sobie z opowiedzeniem tej historii. Gatunek Moim celem nie było odwzorowanie rzeczywistości, jak ma do miejsce w przypadku filmów dokumentalnych, ale artystyczna refleksja na temat czasów, w jakich żyjemy. Usiłowałem oddać paradoksy, jakie pojawiły się w okresie bezpośrednio poprzedzającym wstąpienie Słowacji do Unii Europejskiej, które wynikały z różnych narodowych tradycji. Film opowiada historię ludzi żyjących w Słowacji, małym kraju w sercu Europy, na początku XXI wieku. Słowacy zawsze na początku wydają się być dumni i zamknięci, i tym samym sprawią wrażenie ludzi nie potrafiących okazywać emocji. Swoje osobiste problemy rozwiązują w niekonwencjonalny sposób. Postaci w mojej historii mają poczucie winy. W moim kraju stworzyliśmy niezwykły system, który pozwolił nam przetrwać lata komunistycznej dyktatury. Teraz mamy problemy z wyrwaniem sie z tego systemu, w którym ludzie pozostawali w izolacji. Plan zdjęciowy Zdjęcia były kręcone w miejsowości Čierny Balog, gdzie są piękne góry, których strome zbocza wykorzystaliśmy jako metaforę problemów, z którymi zmagają się bohaterowie. Z drugiej strony, tworząc postać Petera chciałem zwrócić uwagę na dramatyczny kontrast pomiędzy wsią, a szybko rozwijającym się, dużym miastem, gdzie w typowy dla wschodniej Europy sposób przenosi się centum życia i jego bolączek. Zarówno miasto jak i wieś próbują zachować swoją indywidualność w nowych warunkach, jakie stwarza „kapitalizm Karpat”. Sytuacja ma charakter lokalny i inspiruje ludność Wschodniej Europy. Moją intencją było wprowadzanie jak najmniejszej ilości zmian do autentycznych krajobrazów i miejsc, tak, aby widzowie mieli okazję zapoznać się z prawdziwym życiem „tu i teraz”. Styl i forma Wydaje się, że strome góry pozwoliły przetrwać lokalnym tradycjom. Ktoś, kto przyjeżdża z miasta jest zaskoczony pięknem i romantycznością tego regionu, ale trudno mu dostrzec dramaturgię dnia codziennego, która rozgrywa się w zaciszu domów i podwórek. Za każdymi drzwiami można odnaleźć tradycję patriarchatu, ale także głębokiej przyjaźni na całe życie, która w innych rejonach niemal zanikła. Strona wizualna stanowi zaledwie tło – akcentuje wydarzenia fabuły. Zdjęcia pięknych, wiejskich okolic przeplatane się ujęciami, w których możemy obserwować prawdziwe życie dziejące się za zamkniętymi drzwiami. Kamera jest wtedy najczęściej w ruchu, zachowuje się jak ciekawski obserwator. Casting Najważniejszym kryterium doboru aktorów było to, czy będą autentyczni w swoich rolach. Mamy czterech głównych bohaterów, każdy w wieku około czterdziestu lat. Wszyscy pochodzą z twardej, górskiej okolicy, maja ogorzałe twarze, które nigdy nie widziały kremu pielęgnującego. Odbija się w nich za to każdy sukces i każda porażka. Starałem się wybierać aktorów mało znanych, który zagrali doskonale wielowymiarowych, skomplikowanych bohaterów.
REŻYSER - VLADIMIR BALKO
Ukończył Uniwersytet Ekonomiczny oraz filozofię w Szkole Filmowej i Telewizyjnej w Bratysławie. Od 1998 roku pracuje w Telewizji Słowackiej jako redaktor, dramaturg, kierownik literacki i producent. Od 1996 roku jako freelancer nadzorował wiele projektów związanych z rozrywką, filmami dokumentalnymi i produkcjami telewizyjnymi, m. in. przy cyklach: Redline, Čas M (Czas dla Nastolatków) i TUCET (Tuzin). Jego film dokumentalny Hľadám opatrovateľku zn. Agent Orange otrzymał nagrodę dla najlepszego dokumentu podczas 38-go festiwalu Academia Film w Ołomuńcu.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.