"Sen na jawie". Dokładnie to samo pomyślałam po wyjściu z kina. Mózg miałam rozwalony,musiałam sie ocknąć.

ten film można podsumować tak: to samo zło, a dobro odjeżdża pierwszym możliwym autobusem. Na początku trochę bez sensu, potem parabola przemocy nawet zbliżająca do mechanicznej pomarańczy....

Ja lubię Korine'a za skończoność i perfekcję światów jakie kreuje. I że pozwala nam wchodzić w te alternatywne rzeczywistości. Poza tym ma niezwykłą zdolność do wszczepiania pewnych tematów w mózg, piosenkę o trzech małych diabełkach z "Trash Humpers" potrafię zanucić po dziś dzień, choć film widziałam raz 3 lata temu. Podobnie jak łazi mi po głowie szept Jamesa Franco czy "Crying". Mało kto robi obecnie tak totalne kino, w które albo wchodzisz i bierzesz wszystko z całym dobrodziejstwem inwentarza, albo na starcie robisz wypad.
Myślę, że recepcja "Spring Breakers" jest dokładnie taka jakiej się reżyser spodziewał.

Pięknie powiedziane. Na mnie ten film również wywarł ogromne wrażenie, chociaż szłam na niego dość sceptycznie nastawiona. Myślę, że gdyby film "opowiadał"inny reżyser, nie byłoby takiego efektu. Ale Korine to mistrz przekładu.

Ja długo nie mogłam o nim zapomnieć :) Zresztą podobnie jak o wcześniejszych filmach Korine'a.

Ja z kolei uwielbiam Skrillexa, aczkolwiek dla niektórych jest nie do słuchania. Plus rewelacyjny Martinez, w którym zakochałam się bez pamięci po Drive. Pomimo, że muzyka tak różna, tak świetnie ze sobą współgra. Dodatkowo, kocham kręcenie z ręki, a tutaj jest tego dużo. Podoba mi się też "technika kolażu". Taką nazwę nadałam sposobowi montażu :) Poza tym nic nie jest podane na tacy. Myślę, że interpretacja tego filmu zależy trochę od znajomości twórczości Korine'a, ale uważam też, ze zostawił on niezłe pole dla wyobraźni.