Lepiej bym tego nie ujęła. Do tej pory zastanawiam się co mnie podkusiło...+_+

Masz dużo racji, po 15 minutach oglądania miałem ochotę przestać ale dotrwałem do końca. Ale ocenę podwyższam za piosenkę Britney i za to jak wpadła w ucho :D

Zgadzam się w 100%. Ja jednak poddaję ten film głębszej analizie, ale... do mojego wypracowania nt. seksualizacji młodzieży :). Co do doboru aktorek, to Ashley Benson i Reachel Kornie pierwszy raz widziałam na oczy, ale Selena Gomez (Kopciuszek: Roztańczona historia) i Vanessa Hudgens (High School Musical) były tam po to by dotrzeć do szerszej publiczności gdyż obydwie były aktorkami filmów Disneya. To czyni ten film jeszcze 'niebezpieczniejszym' gdyż 10 letnie dziewczynki które oglądają filmy typu 'Kopciuszek: Roztańczona historia' i chcą się zapoznać z całą twórczością głównej bohaterki, trafiają właśnie na Spring Breakers. A dla tak młodych dziewczynek one mogą stać się modelem do naśladowania, bo dzieci (ba! dorośli miewają z tym problemy) nie mają do końca wykształconej umiejętności rozróżniania fikcji od rzeczywistości.

Pozdrawiam

Trudno się z Twoją wypowiedzią nie zgodzić i trudno się zgodzić. Warto na chwilę zmienić optykę :) Spring Breakers to, najprościej mówiąc, "darcie łacha" z amerykańskiej popkultury, z amerykańskiej wizji życia nastolatek, z, jak piszesz, obrazu współczesnej młodzieży, którym to obrazem jesteśmy zewsząd zalewani, i chyba każdy średnio rozgarnięty dzieciak byłby w stanie, chociażby na podstawie newsów o Justinie Bieberze, ów obraz nakreślić (reżyser nie miał więc trudnego zadania, to fakt). Być może także darcie łacha z amerykańskich gniotów kina popularnego.
Czyli wszystko jest jak mówisz, tylko że w krzywym zwierciadle, a nie na serio. Dlatego styl MTV dla bezdomnych umysłowo, teledyskowa maniera, irytujące dialogi, prymitywna fabuła. Wszystko o czym wspominasz jest maksymalnie przerysowane (co szczególnie widać właśnie wtedy, gdy na scenę wkracza super gangster Alien ze złotymi zębami) absolutnie celowo. Ot, satyra ( a może nawet paszkwil). Nie twierdzę, że szczególnie udana, ani że niesie ponadczasowe wartości, być może nawet nie do końca trafiona, bo ci co widzą zjawisko, nie potrzebują tego filmu, a ci, co zjawiska nie widzą, prawdopodobnie i tak nie "zaskoczą".

Czyli przerost formy nad treścią. Autor chciał zdemaskować degenerację współczesnej popkultury, a wyszedł banał z morałem typu: "żyj godnie, bo inaczej źle skończysz". Dalej się upieram, że "Spring Breakers" nie ma mandatu artystycznego do grania kartą "wyrafinowanej satyry", gdzie trzeba sporej wiedzy, żeby zrozumieć przekaz. "Tandeta" mi tu bardziej pasuje.