Film z pewnością nie był idealny, ma swoje wady których nie wychwycić nie sposób, ale mimo
wszystko, uważam go za naprawdę fajny. Na pewno jest nieco poważniej niż w poprzednich
częściach, przynajmniej ja tak to odczułam, jest tu pokazane, że jednak nie zawsze kończy się "i
tańczyli długo i szczęśliwie". Bohaterowie już nie są dzieciakami z liceum, a dorosłymi ludźmi,
którzy muszą płacić rachunki, zarabiać na życie i radzić sobie z rozstaniem z drugą połówką.
Zawężenie świata jest w mojej opinii największą wadą, ale film nadrabia to świetną choreografią
i pokazami. Jest to pierwszy Step Up na którym autentycznie się popłakałam. Cały twist z prawdą
o tym konkursie też był dość niespodziewany, sama oczekiwałam standardowej wygranej (która
może i nastąpiła, jednak wydarzenia ją poprzedzające sprawiły tylko, że naprawdę ucieszyłam
się gdy wszystko się udało). Uwielbiam też całą otoczkę wokół ostatniego tańca, to było do
przewidzenia, ale wniosek iż gdy wszystko wydaje się stracone i tak trzeba walczyć do końca
zawsze witam z uśmiechem na twarzy. Dla mnie to zaraz po Step up 1 i 2 najlepsza odsłona serii
i serdecznie ją polecam.