Ciężka sprawa. Nie ma przy mnie mojego ukochanego, kiedy potrzebuję żeby mnie przytulił, dał buziaka, potrzymał za rękę. Jednak PRAWDZIWA miłość to coś więcej niż tylko fizyczny kontakt i spędzanie razem czasu. Od momentu kiedy spotkałam moją drugą połówkę czuję się jakby ktoś spiął nasze serca taką żelazną klamrą, której nie da się nijak przeciąć. Może jest to zbyt patetyczne porównanie, ale prawda jest taka, że bliskość "duchową" z moim ukochanym odczuwam zawsze, ile by kilometrów nas nie dzieliło.

A wy co sądzicie na temat takich związków?